Cerkiew św. Dawida i Romana

Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Ortelu Królewskim – rzymskokatolicki kościół parafialny w Ortelu Króleskim, dawna cerkiew unicka, a następnie prawosławna.

Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Ortelu Królewskim – rzymskokatolicki kościół parafialny w Ortelu Króleskim, dawna cerkiew unicka, a następnie prawosławna.

Historia

Informacje o pierwszej cerkwi w Ortelu Królewskim sięgają 1660 roku i prawdopodobnie ten obiekt został prezbiterium nowego budynku cerkiewnego wybudowanego za staraniami ks. Teodora Bileckiego przez cieślę Nazara w 1707 roku. Napis fundacyjny cerki zachował się do dziś na belce drzwi wejściowych do nawy głównej. Cerkiew do 1875 roku należała do Kościoła unickiego, następnie do Kościoła prawosławnego. Po I wojnie światowej została przejęta przez Kościół rzymskokatolicki i rekoncyliowana jako kościół Matki Bożej Różańcowej w 1922 roku.

Architektura

Kościół w Ortelu Królewskim jest budowlą drewnianą, orientowaną, o konstrukcji zrębowej (na jaskółczy ogon), oszalowaną, na podmurówce. Dominującą częścią obiektu jest prostopadłościenna nawa, pokryta wspólnym z węższym prezbiterium czterospadowym dachem. Na kalenicy nawy nadstawiona sygnaturka w formie cebulastej kopułki. Zakrystia położona położona w osi prezbiterium, przykryta pulpitowym dachem. Wieża-dzwonnica od zachodu, postawiona na planie kwadratu, dwukondygnacyjna, zwieńczona kopułką w formie nawiązującą do tej nad nawą.

Wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz główny z przełomu XVIII i XIX wieków oraz rokokowe ołtarze boczne z XVIII wieku. Po remoncie prowadzonym od 1994 r. zostały odsłonięte cerkiewne malowidła z 1720 r. umieszczona m.in. na łuku tęczowym prezbiterium.