Kościół św. Doroty

Kościół św. Doroty w Licheniu Starym - neogotycki kościół parafialny w Licheniu Starym.

Świątynia znajduje się na terenie klasztoru zgromadzenia marianów. W latach 1858-2006 była głównym kościołem sanktuarium maryjnego w Licheniu Starym. W tym okresie przechowywano w niej obraz Matki Boskiej Licheńskiej.

Kościół św. Doroty w Licheniu Starym - neogotycki kościół parafialny w Licheniu Starym.

Świątynia znajduje się na terenie klasztoru zgromadzenia marianów. W latach 1858-2006 była głównym kościołem sanktuarium maryjnego w Licheniu Starym. W tym okresie przechowywano w niej obraz Matki Boskiej Licheńskiej.

Historia

Pierwsze wzmianki o kapelanach z Lichenia datuje się na rok 1232, jednak przełomowy jest tutaj rok 1415, kiedy to pochodzący z tych terenów biskup poznański Andrzej Łaskarz ufundował w Licheniu Starym parafię i kościół ku czci świętej Doroty z Cezarei, Panny i Męczenniczki, będącej patronką jego matki. W połowie XV w. Licheń był określany w dokumentach jako miasteczko, które w późniejszych wiekach należało do różnych rodów. Najazd Szwedów w roku 1655 położył kres temu stanowi – ludność wsi wymordowano, a świątynię zniszczono. W 1728 odbudowano kościół, jednak w roku 1800 ówczesny dziedzic Lichenia – hrabia Łącki polecił go ze względu na zły stan świątyni rozebrać i z jego inicjatywy postawiono nowy kościół. Od roku 1819 Licheń przeszedł w ręce rodu Kwileckich, którzy od początku uznali istniejący kościół za zbyt mały. Planowali więc wybudować nowy, murowany. Zubożenie ludności w Polsce pod zaborami nie sprzyjało jednak tym zamysłom. W roku 1845 hrabina Izabela położyła wprawdzie kamień węgielny pod istniejący obecnie kościół i rolę głównego kościoła parafii przejęła przycmentarna kaplica (kościół MB Częstochowskiej), jednak nie wiadomo ile lat trwałaby budowa kościoła, gdyby nie objawienia.

W roku 1813 pochodzący z Izbicy Kujawskiej Tomasz Kłossowski ranny w Bitwie Narodów wzywał opieki Maryi i doświadczył jej objawienia. Cudownie uratowany, miał udostępnić do publicznej czci obraz zgodny z tą wizją. Kłossowski za udział w zrywach niepodległościowych został pozbawiony majątku i osiedlił się we wsi Izabelin koło Lichenia, gdzie otworzył kuźnię. W roku 1836 we wsi Lgota, po 23 latach pielgrzymek i poszukiwań, wracając z Jasnej Góry odnalazł obrazek zgodny z objawieniem. Uzyskał zgodę właściciela i zabrał obraz ze sobą. Początkowo miał go w domu i dopiero po swojej chorobie w roku 1844 umieścił obrazek na sośnie w lesie. Tomasz Kłossowski zmarł w roku 1848. Z uwagi na słabą dostępność miejsca, prawdopodobnie regularnie kapliczkę nawiedzał jedynie pasterz dworskiego bydła Mikołaj Sikatka. W latach 1850-1852 miał on podobne wizje, jak ta Kłossowskiego spod Lipska. Matka Boża z orłem na piersi, według jego relacji, wzywała w nich do modlitwy, zwłaszcza różańcowej i pokuty, przestrzegała przed zarazą, zapowiedziała odzyskanie niepodległości przez Polskę i budowę wspaniałej świątyni. Niedługo potem na okolicę spadła zaraza. Cholera dziesiętkowała ludzi i wielu uwierzyło w słowa Sikatki. Władze kościelne postanowiły przenieść obraz do Lichenia. Prace związane z budową murowanej neogotyckiej świątyni przyspieszyły.

18 października 1858 r. świątynia została konsekrowana przez biskupa kaliskiego, Jana Marszewskiego. W tym samym dniu przeniesiono do niej obraz Matki Boskiej Bolesnej i stała się ona lokalnym miejscem pielgrzymkowym.

W latach 1871-1903 dokonano rozbudowy świątyni. Powstały organy kościelne, nowe prezbiterium, kaplica i dwie zakrystie.

Świątynia ucierpiała poważnie w czasie II wojny światowej. Została zdewastowana i zamieniona na ośrodek Hitlerjugend. W 1949 r. kościołem i parafią w Licheniu Starym zaopiekowali się księża marianie. Pod ich zarządem dokonano gruntownych prac remontowych. Rozpoczęto również starania o uczynienie z kościoła parafialnego sanktuarium o randze ogólnopolskiej.

15 sierpnia 1967 r. przed kościołem miała miejsce uroczystość koronacji obrazu Matki Boskiej Licheńskiej, której przewodniczył Prymas Polski, Stefan Wyszyński.

W latach 1977-1980 kościół został przebudowany. Wymieniono prawie całe wyposażenie wnętrza oraz strop i dach świątyni. Wzniesiono strzelistą wieżę dzwonnicy oraz mniejsze wieżyczki i sygnaturki. W latach 80. XX wieku dokonano pozłoceń ołtarza głównego.

W latach 2007-2008 przeprowadzono kolejny remont. W jego trakcie zmieniono po raz kolejny wystrój wnętrza. Przebudowano prezbiterium, kaplice boczne, wymieniono ołtarz główny, posadzki, oświetlenie.