Baszta Koci Ogon

Baszta Koci Ogon – nieistniejący współcześnie element murów miejskich Torunia.

Baszta Koci Ogon – nieistniejący współcześnie element murów miejskich Torunia.

Historia

Koci Ogon był narożną, północno-zachodnią basztą murów Starego Miasta. Pierwszą budowlę wzniesiono w 2. połowie XIII wieku, kiedy to powstała większość obronnych obiektów staromiejskich. Pierwotna baszta wybudowana była, w przeciwieństwie do pozostałych, z kamienia na planie okręgu. Wraz z rozwojem broni palnej, Koci Ogon, oraz znajdujący się na drugim końcu północnego fragmentu murów Koci Łeb, postanowiono przebudować. Około 1500 roku wspomniane skrajne baszty przebudowano na okrągłe basteje wypełnione ziemią i przystosowane do obrony z użyciem broni artyleryjskiej.

W 1703 szwedzkie oblężenie przyniosło Toruniowi olbrzymie straty. Zniszczeniu uległa między innymi narożna baszta – Koci Ogon. Budynek został odbudowany dopiero około 1825 roku. Na dolnej kondygnacji mieściło się wówczas stanowisko dla dział, górna natomiast przeznaczona była dla żołnierzy z bronią ręczną.

Pod koniec lat 80. XIX wieku władze niemieckie podjęły decyzję o częściowej rozbiórce murów miejskich i budowy w ich miejscu gmachów użyteczności publicznej. Tak też stało się w przypadku Kociego Ogona, który został rozebrany w 1887 roku. Obecnie fundamenty baszty znajdują się w podziemiach budynku administracyjnego pobliskiego aresztu śledczego.

Nazwa

Nazwa baszty pochodziła od bohatera legendy miejskiej. Opowiada ona o kocie, który pomógł obrońcom miasta podczas oblężenia szwedzkiego w 1629 roku. Na cześć bohaterskiego zwierzęcia nazwano również inne baszty: Koci Łeb, Kocie Łapy, a także Barbakan Chełmiński zwany Kocim Brzuchem. Do dnia dzisiejszego przetrwał jedynie Koci Łeb.