Białczańska Przełęcz Wyżnia

Białczańska Przełęcz Wyżnia (słow. Vyšné Bialčanské sedlo, niem. Obere Froschscharte, Froschmönchscharte, węg. Felső-Békás-csorba, Békás-Barát-csorba, 2085 m n.p.m.) – dwusiodłowa przełęcz tatrzańska w Żabiej Grani (Žabí hrebeň), rozdzielona przez dziesięciometrową Białowodzką Turniczkę (Bielovodská vežička, 2095 m n.p.m.). Siodła leżą nieomal na tej samej wysokości (północne, główne siodło jest nieco niższe). Pomiędzy siodłami można łatwo przemieścić się po wschodniej stronie turniczki.

Białczańska Przełęcz Wyżnia znajduje się pomiędzy wierzchołkami Żabiego Szczytu Wyżniego (Veľký Žabí štít, 2259 m) a Żabim Mnichem (Žabí Mních, 2146 m) i jest używana przez taterników jako punkt wyjścia na te szczyty.

Białczańska Przełęcz Wyżnia (słow. Vyšné Bialčanské sedlo, niem. Obere Froschscharte, Froschmönchscharte, węg. Felső-Békás-csorba, Békás-Barát-csorba, 2085 m n.p.m.) – dwusiodłowa przełęcz tatrzańska w Żabiej Grani (Žabí hrebeň), rozdzielona przez dziesięciometrową Białowodzką Turniczkę (Bielovodská vežička, 2095 m n.p.m.). Siodła leżą nieomal na tej samej wysokości (północne, główne siodło jest nieco niższe). Pomiędzy siodłami można łatwo przemieścić się po wschodniej stronie turniczki.

Białczańska Przełęcz Wyżnia znajduje się pomiędzy wierzchołkami Żabiego Szczytu Wyżniego (Veľký Žabí štít, 2259 m) a Żabim Mnichem (Žabí Mních, 2146 m) i jest używana przez taterników jako punkt wyjścia na te szczyty.

Historia zdobycia

Wejście na przełęcz znane było od dawna juhasom i koźlarzom. Jej nazwa pochodzi zapewne od położonej na północny wschód od niej Doliny Żabich Stawów Białczańskich.

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Adam Kroebl, Stanisław Krygowski, Tadeusz Łopuszański oraz przewodnicy Jakub Bachleda, Klemens Bachleda, Jan Karpiel, Jędrzej Marusarz Jarząbek, Jan Stopka Ceberniak młodszy, 26 lipca 1905 r.,
• zimą – Jan Kazimierz Dorawski, Kazimierz Piotrowski, Adam Sokołowski, 6 kwietnia 1925 r.