Dom Towarowy Smyk

Dom Towarowy Smyk zaprojektowany w l. 1947-1948 przez Zbigniewa Ihnatowicza i Jerzego Romańskiego, został otwarty 22.07.1951 jako Centralny Dom Towarowy (CDT). Usytuowano go przy zbiegu ulic Brackiej, Widok, Kruczej i Al. Jerozolimskich. CDT jest przykładem architektury powojennego modernizmu. Gmach ukończono już po wprowadzeniu doktryny realizmu socjalistycznego (1949), przez co jego forma architektoniczna spotkała się z ostrą krytyką. Budynek był jak na ówczesne czasy bardzo nowoczesny i funkcjonalny. Aktualnym właścicielem jest firma „Centrum Development & Investements Polska Sp. z o.o.”

Dom Towarowy Smyk zaprojektowany w l. 1947-1948 przez Zbigniewa Ihnatowicza i Jerzego Romańskiego, został otwarty 22.07.1951 jako Centralny Dom Towarowy (CDT). Usytuowano go przy zbiegu ulic Brackiej, Widok, Kruczej i Al. Jerozolimskich. CDT jest przykładem architektury powojennego modernizmu. Gmach ukończono już po wprowadzeniu doktryny realizmu socjalistycznego (1949), przez co jego forma architektoniczna spotkała się z ostrą krytyką. Budynek był jak na ówczesne czasy bardzo nowoczesny i funkcjonalny. Aktualnym właścicielem jest firma „Centrum Development & Investements Polska Sp. z o.o.”

Architektura

Był to budynek jak na czasy, w których powstał, bardzo nowoczesny. Był to jeden z pierwszych budynków w PRL wyposażonych w parking podziemny. Obiekt wolno stojący, składający się z 3 brył. Pierwsza ustawiona była frontem do Al. Jerozolimskich, druga w zamierzeniu miała być halą spożywczą ułożoną w kierunku północnym, trzecia natomiast miała być biurowcem usytuowanym od strony ulicy Widok. Budynek miał olbrzymie, szklane, okładane dębem okna. Zainstalowano w nim niestosowane dotychczas w Polsce urządzenia przeciwsłoneczne. Na południowej stronie elewacji przewidziano umieszczenie specjalnej konstrukcji na reklamy i urządzenia przeciwpożarowe. Fasada od strony Al. Jerozolimskich była ozdobiona neonem w kształcie spiralki z ułożonymi pionowo literami „CDT”. Wnętrza budynku były przestronne i doskonale doświetlone dzięki ogromnym przeszkleniom aż do czasu przebudowy kiedy wymieniono przezroczyste szyby na przyciemniane, które nie oddają już uroku i wrażenia oryginalnej i nowoczesnej architektury domu towarowego. Oryginalne wnętrza „CDT” przed przebudową można zobaczyć w filmie barwnym "Ósmy dzień tygodnia" z 1958 r. Do czasów przebudowy obiektu na pierwszym piętrze znajdował się otwarty taras będący popularną kawiarnią z pięknym widokiem na Aleje Jerozolimskie. Dom Towarowy jest również wyposażony w taras na dachu, który wykorzystywano w czasach PRL do pokazów mody i sesji fotograficznych z modelkami.

Komunikacja

W środku budynku komunikacja była zapewniona poprzez 6 ośmioosobowych wind, a każde piętro wyposażone było w niezależne od pozostałych schody ruchome, były to drugie ruchome schody w Warszawie. Budynek posiadał również 4 windy towarowe. Dogodne wyjścia zapewniały 4 klatki schodowe, z których 2 skrajne, jako schody bezpieczeństwa, wyprowadzały bezpośrednio na Bracką i Kruczą. W holu części handlowej przewidziano terakotę, na piętrach posadzkę dębową, a w podziemiach podłogę z betonu wzmacnianego szkłem lub stalowymi opiłkami.

Pożar

W niedzielę, 21.09.1975 r. ok. 2000 w Centralnym Domu Towarowym wybuchł pożar. Zapaliło się 6-te piętro z dywanami, wykładzinami podłogowymi i tkaninami. Podczas pożaru spadały kawałki sufitu. Pożar objął 3 piętra budynku. Ogień przemieszczał się ruchomymi schodami. Ok. 2030 nastąpił wybuch od strony ul. Kruczej i Alei. Wypadły szyby, a o godzinie 2200 płonął już cały budynek. Ogniem zajęły się towary z tworzyw sztucznych, płomienie miały barwy jasnoniebieskie, seledynowe i fioletowe. Pożar ugaszono po północy, na szczęście cała betonowa konstrukcja CDT-u ocalała. Za przyczynę pożaru przyjęto zatarcie łożysk niewyłączonego mechanizmu schodów ruchomych. Władze postanowiły wyremontować CDT. Pożar strawił całkowicie wnętrze, a po odbudowie budynek nie odzyskał już swej dawnej świetności. Zmieniono wiele z pierwotnego wyglądu budowli. Uproszczono fasadę i zrezygnowano z detali wykończenia.

Dalsze losy

W latach 80 dawny "CDT" nazywano już "Smyk" i stał się częścią Domów Towarowych Centrum. W 2000 roku DH Smyk został wydzielony ze spółki Domy Towarowe Centrum i powołano spółkę Smyk Sp. z o.o., która utworzyła markę sklepów z artykułami dla dzieci. Ta forma działalności przetrwała do dziś. Obecny właściciel, czyli firma CDI, chce przywrócić Smykowi dawną świetność. Po planowanym remoncie budynek ma wyglądać dokładnie tak, jak wyobrażali go sobie jego twórcy. CDT odzyska wiele atutów min.: oryginalność, bogatą elewację z pionowymi i poziomymi podziałami. Na fasadę powróci słynny neon (spiralna strzałka i napis CDT). Koncepcję rewitalizacji i rozbudowy Smyka przygotowali Andrzej Chołdzyński i Wojciech Grabianowski.