

Jezioro Włocławskie (tzw. Zalew Włocławski, Zbiornik Włocławski) – sztuczny zalew na środkowej Wiśle, powstały w 1970 r. ze spiętrzenia wód na zaporze wodnej we Włocławku. Rozciąga się w górę rzeki aż do Płocka. Zbiornik Włocławski jest największym pod względem powierzchni sztucznym zbiornikiem w Polsce. Zbiornik cechuje się kształtem jeziora rynnowego o długości 58 km i średniej szerokości 1,2 km. Ma stosunkowo krótki czas retencji, wynoszący średnio 5 dni. Ze względu na znaczną ilość materii organicznej w zbiorniku (ok. 11,5% suchej masy osadów), dziennie emituje on ok. 400 mg metanu w przeliczeniu na powierzchnię 1 m² (co stanowi ok. 27% całej ilości gazów emitowanych z osadów wynoszącej średnio 3114 ml m-2d-1). Z tego powodu uważane jest za istotne źródło gazów cieplarnianych. FunkcjeZbiornik pełni trzy zasadnicze funkcje:
|