

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu (łac. Parochia Ritus Latini In Zagórz) — parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu należąca do dekanatu Sanok II w archidiecezji przemyskiej. HistoriaParafia rzymskokatolicka w Starym Zagórzu została wyodrębniona z parafii Matki Boskiej Gromnicznej w Porażu, co było naturalną konsekwencją konsekracji nowego kościoła. Wcześniej bo w 1697 ustanowiono tu prebendę, której uposażenie powiększył w 1724 kasztelan biecki Piotr Konstanty Stadnicki. Istnieją też podstawy, by sądzić, że stała tu niegdyś gotycka kaplica filialna parafii w Porażu – legenda przypisuje jej fundację Kazimierzowi Wielkiemu. W 1730 ukończono budowę klasztoru oo. Karmelitów Bosych na wzgórzu nad Osławą (od tego czasu nazwanym Mariemontem), co pozwoliło zakonnikom na pracę duszpasterską wśród mieszkańców Zagórza. W 1750 biskup przemyski Wacław Hieronim Sierakowski na prośbę Józefa z Tęczyna Ossolińskiego i jego żony Teresy ze Stadnickich ustanowił w Zagórzu parafię, do której od początku należały: Zagórz, Wielopole i Zasław. W przeszłości zasięg terytorialny parafii oraz liczba wiernych była znacznie większa niż obecnie. W 1990 z parafii zagórskiej wydzieliła się jej północna, bardziej zaludniona część obejmująca Nowy Zagórz tworząc nową parafię pw. św. Józefa Robotnika. ObecnieW skład parafii wchodzą: Stary Zagórz, Wielopole oraz Zasław choć w tym ostatnim istnieje kaplica filialna, w której odprawiane są regularnie nabożeństwa. Od 2003 parafia wydaje własny miesięcznik Verbum. W parafii działają: Parafialna Rada Duszpasterska, ministranci, lektorzy, schola oraz chór młodzieżowy. Własność parafii
|