Koszary Mirowskie

Koszary Gwardii Konnej Koronnej – potocznie zwane Koszarami Mirowskimi. Powstały na zlecenie Augusta II Mocnego w XVIII w., a uformował je Wilhelm Mier. Budynki koszar wybudowano w latach 1730-1732. Ich projektantem był pułk. Joachim Daniel Jauch, inżynier wojskowy i architekt. Barokowe koszary stanowiły zakończenie planowanej Osi Saskiej. Koszary rozebrano w XIX w., dziś w ich miejscu stoją: Hale Mirowskie, biurowiec "Atrium", al. Jana Pawła II, i baza Straży Pożarnej (znajdująca się w ocalałych budynkach koszar).

Od nazwiska pierwszego dowódcy – Wilhelma Miera, koszary nazywano potocznie Mirowskimi, a stacjonujących tu kiedyś gwardzistów – Mirowczykami.

Koszary Gwardii Konnej Koronnej – potocznie zwane Koszarami Mirowskimi. Powstały na zlecenie Augusta II Mocnego w XVIII w., a uformował je Wilhelm Mier. Budynki koszar wybudowano w latach 1730-1732. Ich projektantem był pułk. Joachim Daniel Jauch, inżynier wojskowy i architekt. Barokowe koszary stanowiły zakończenie planowanej Osi Saskiej. Koszary rozebrano w XIX w., dziś w ich miejscu stoją: Hale Mirowskie, biurowiec "Atrium", al. Jana Pawła II, i baza Straży Pożarnej (znajdująca się w ocalałych budynkach koszar).

Od nazwiska pierwszego dowódcy – Wilhelma Miera, koszary nazywano potocznie Mirowskimi, a stacjonujących tu kiedyś gwardzistów – Mirowczykami.

Wygląd koszar

Na kompleks Koszar Mirowskich składało się sześć pawilonów. Trzy pary budynków stojących w dwóch rzędach, z ulicą pośrodku. Budynki były dość długie. Każdy składał się z trzech wyższych. kwadratowych pawilonów połączonych ze sobą parterowymi łącznikami. Budynki były otynkowane i pokryte czerwoną dachówką. Koszary posiadały całe zaplecze niezbędne go funkcjonowania Gwardii. Na ich terenie znajdowały się stajnie konne, kuźnia, zbrojownia i budynki dla żołnierzy.

Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego koszary zmodernizowano, barokowe detale architektoniczne usunięto. Nowymi, klasycystycznymi elewacjami zajął się Stanisław Zawadzki w latach 1784-1786.

Kolejna przebudowa nastąpiła w 1815 r. Koszary wówczas zajęli strzelcy Gwardii Konnej Wojska Polskiego.

Pod koniec XIX w. miasto kupiło tereny koszar. Plac był nie oświetlony i służył za miejsce postoju wozów, oraz był miejscem targu za Żelazną Bramą. Zdecydowano się na rozebranie Koszar i budowę w ich miejscy Hal Mirowskich, w celu uporządkowania okolic Placu Za Żelazną Bramą. Koszary stały przy placu Mirowskim, pod numerem 3. Na stronie można obejrzeć jak wyglądał plac w 1898 r.

Do dzisiejszego dnia zachowały się dwa budynki z dawnego kompleksu. Zostały przebudowane, dlatego nie są tak długie, jak pierwotnie zbudowane.

Zobacz też okoliczne budynki i inne

• Regiment Gwardii Konnej Koronnej
• Wilhelm Mier
• Gościnny Dwór
• Hale Mirowskie (Warszawa)
• Mirów (Warszawa)
• Ogród Saski w Warszawie
• Oś Saska
• Plac Za Żelazną Bramą