Młyny Kentzera

Młyny Kentzera – dawny młyn zbożowy położony nad rzeką Brdą w Bydgoszczy, przy ulicy Jagiellońskiej. Po przebudowie dokonanej w 2008 r. jest czterogwiazdkowym hotelem pod nazwą "Słoneczny Młyn".

Młyny Kentzera – dawny młyn zbożowy położony nad rzeką Brdą w Bydgoszczy, przy ulicy Jagiellońskiej. Po przebudowie dokonanej w 2008 r. jest czterogwiazdkowym hotelem pod nazwą "Słoneczny Młyn".

Historia

Pierwsze wzmianki o młynie pochodzą z 1862 r., ale pewne jest, że istniał już wcześniej.

Obiekt został wzniesiony przez wspólników Ludwika Wolfena i Meyera Fliessa. Początkowo był to mały młyn parowy (o wydajności ok. 1 tony przemiału dziennie), a jego znaczenie gospodarcze – znikome. Bardzo dogodna była natomiast lokalizacja obiektu nad rzeką, która umożliwiała transport zboża i mąki drogami wodnymi, do których należała wówczas głównie Brda i Kanał Bydgoski.

W 1892 r. młyn został przejęty przez L. Berwalda, a od 1899 r. zarządzała nim spółka Williego i Moritza Baerwaldów. Przeprowadzono wtedy gruntowną modernizację i rozbudowę obiektu do tego stopnia, że uznawano je za najnowocześniejsze w Bydgoszczy. Młyn praktycznie zbudowano od nowa oraz wyposażono m.in. w nowe maszyny parowe oraz w kolej wąskotorową prowadzącą do pomostu nad rzeką Brdą, gdzie rozładowywano barki ze zbożem.

Młyn Baerwalda napędzany był maszyną parową, posiadał spichlerz i elewator, gdzie przechowywano surowiec (zboże) i produkty (m.in. mąkę). Wydajność młyna wynosiła na przełomie XIX/XX w. 15-20 ton mąki na dobę, a następnie 30 ton, przy zatrudnieniu ok. 20-25 osób. Obiekt wielokrotnie rozbudowywano. W 1916 r. wzniesiono m.in. wysoki pięciokondygnacyjny magazyn zbożowy z wieżą – obecnie dominantę architektoniczną obiektu.

Bronisław Kentzer, od którego obiekt wziął swą potoczną nazwę, władał młynami stosunkowo krótko (1938-1939 r.) Za jego kierownictwa dzienny przerób zboża wynosił ok. 50 ton. Jesienią 1939 roku polski właściciel został zamordowany przez hitlerowców, prawdopodobnie w fordońskiej Dolnie Śmierci.

W 1940 r. obiekt przejęli Niemcy: najpierw Erich Schemke, a następnie Gustaw Harmel. Po wojnie obiekt na krótko był w gestii Spółdzielni „Społem”, potem prowadził go Jan Kentzer. Po 1948 r. zakład upaństwowiono. Odtąd przejęły go Państwowe Zakłady Zbożowe w Bydgoszczy, wykorzystując go do produkcji mąki i innych produktów zbożowych.

W okresie powojennym nie dokonano znaczących zmian budowlanych w obrębie obiektu. W 1961] r. zastąpiono napęd parowy elektrycznym, a w latach 70. w miejsce kotłowni wzniesiono budynek biurowo-socjalny, warsztaty, wiaty i garaże. Młyn osiągał wówczas wydajność ok. 100 ton przemiału zboża dziennie. Pod koniec lat 90. XX w. użytkownik przekształcił się w spółkę akcyjną, a w 2003 r. zespół młyna został wyłączony z produkcji i przeznaczony na sprzedaż.

Rewitalizacja

W 2006 r. obiekt kupiła Barbara Komorowska, współwłaścicielka firmy Bakoma. W latach 2007-2009 przebudowano go na stylowy, czterogwiazdkowy hotel pod nazwą Słoneczny Młyn.

Podczas przebudowy rozebrano m.in. stary spichlerz z pruskiego muru, a pozostałe budynki odrestaurowano i połączono w jeden kompleks. Nad Brdą urządzono kawiarnię, promenadę nadrzeczną oraz przystanek tramwaju wodnego. Planowana jest również budowa przystani, co ma sprzyjać pobytowi osób uprawiających turystykę wodną.

W hotelu „Słoneczny Młyn” powstało 96 pokoi, 5 sal balowo-konferencyjnych oraz strefa SPA. Apartament w wieży oferuje widok na rozległą panoramę Bydgoszczy. Wystrój wnętrz nawiązuje do trendów charakterystycznych na początku XX wieku z elementami secesyjnymi i Art déco, zaś poszczególne piętra hotelu oddają klimat czterech pór roku: wiosny, lata, jesieni, zimy.

Architektura

Główny trzon zabudowy młyna pochodzi z 1916 r. i nie uległ do dzisiaj większym przekształceniom. Reprezentuje on typ nadrzecznej zabudowy przemysłowej.