Pałac Blanka

Pałac Blanka – barokowy pałac wzniesiony w latach 1762–1764, znajdujący się przy ul. Senatorskiej 14 w Warszawie.

Pałac Blanka – barokowy pałac wzniesiony w latach 1762–1764, znajdujący się przy ul. Senatorskiej 14 w Warszawie.

Historia

Pałac zaprojektował Szymon Bogumił Zug.

Pierwotnie był drewnianym dworkiem. W 1777 jego czwartym właścicielem został bankier warszawski pochodzenia francuskiego Piotr Blank, który przekształcił i rozbudował wnętrze oraz elewację zewnętrzną w stylu klasycystycznym oraz dobudował bramę wjazdową. Do Pałacu Blanka na sobotnie obiady zapraszano m. in. króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

W XIX wieku przerobiono go na kamienicę czynszową, w której ulokowano mieszkania i sklepy. Od 1916 w pałacu znajdowała się siedziba Komendy Milicji Miejskiej, a po odzyskaniu niepodległości – Komenda Policji Państwowej m. Warszawy. W okresie międzywojennym Pałac Blanka był budynkiem reprezentacyjnym prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego, w którym przyjmował on swych gości. Funkcję tę pałac pełnił do 1939.

Podczas okupacji niemieckiej 1939–1944 miał w nim swoją siedzibę starosta Ludwig Leist. Do końca okupacji Niemcy zrabowali wszystkie dobra historyczne z pałacu.

4 sierpnia 1944, w czasie obrony gmachu podczas powstania warszawskiego, poległ znany poeta i żołnierz AK, Krzysztof Kamil Baczyński. Został zastrzelony przez niemieckiego snajpera, co upamiętnia tablica wmurowana w latach 50. we frontową ścianę pałacu. Ponadto w holu głównym pałacu na postumencie znajduje się popiersie Baczyńskiego oraz kolejna tablica pamiątkowa.

Pałac Blanka był pierwszym budynkiem odbudowanym po zniszczeniach wojennych w Warszawie – swoją siedzibę miał w nim Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Obecnie w pałacu mieści się Ministerstwo Sportu i Turystyki.