Rezerwat Uroczysko Wrzosy

Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy – ścisły rezerwat przyrody, w południowo-zachodniej Polsce na Nizinie Śląskiej w woj. dolnośląskim, gmina Wołów.

Rezerwat położony jest na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy na Wysoczyźnie Rościsławskiej, w dorzeczu Jezierzycy, między miejscowością Wrzosy na wschodzie i Wodnica na zachodzie, około 5 km na północny zachód od Wołowa.

Obszar rezerwatu ornitologicznego stanowi objęty ścisłą ochroną rezerwatową, fragment Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy między rzekami Juszką i Niecieczną. Położony w całości na obszarze Natura 2000 Dębniańskie Mokradła PLH020002. Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy, utworzony został na podstawie Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskigo Nr. 2 z dnia 8 marca 2000 r, Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego Nr. 10, Poz. 149. W 2010 roku Zarządzeniem nr 1 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu powiększono obszar i utworzono otulinę rezerwatu o powierzchni 397,35 ha. Rezerwat obejmuje: lasy, wody płynące i stojące, grunty leśne oraz łąki śródleśne, o łącznej powierzchni 575,11 ha, utworzony dla ochrony wielu rzadkich gatunków roślin chronionych, oraz naturalnych zbiorowisk leśnych. Rezerwat utworzono głównie dla ochrony stanowiska fragmentów lasów łęgowych, zwłaszcza zespołów olsu porzeczkowego i łęgu olszowo-jesionowego, oraz lęgowisk awifauny leśnej i wodno-błotnej.

Rezerwat wyróżnia się dużym skupieniem rzadkich i chronionych gatunków roślin i cennych ptaków, z wieloma drzewami pomnikowymi, lęgowiskami ptaków wodno-błotnych i ostojami zwierząt, oraz znacznym stopniem naturalności występujących tu fitocenoz olsu porzeczkowego i pozostającego z nim w układzie przestrzennym wielkopowierzchniowego łęgu jesionowo-olszowego. Zachowały się fragmentarycznie fitocenozy łęgu wiązowo-jesionowego. Dęby stanowią ważny element zbiorowisk grądowych, kwaśnej dąbrowy oraz boru mieszanego. Na uboższych i piaszczystych siedliskach rezerwatu, podstawowym gatunkiem lasotwórczym jest sosna. Występuje ona w drzewostanach mieszanych, najczęściej z dębami i modrzewiem jak i w litych monokulturach. W szacie leśnej dominują szeroko rozpowszechnione fitocenozy suboceanicznego boru świeżego. Tereny bezleśne poza zabudowaniami zajmują łąki i pastwiska, pola oraz stanowiące ważny element krajobrazu bagna i zbiorniki wodne.

Rezerwat charakteryzuje się wieloma siedliskami sprzyjającymi rozwojowi roślinności hydrofitycznej. Są nimi starorzecza, stawy hodowlane, śródleśne młaki, rowy odwadniające oraz strumienie i cieki wodne. Bogata flora rezerwatu obejmuje około 470 gatunków roślin, w tym 21 chronionych. Awifauna liczy około 180 gatunków, w tym 120 lęgowych. Zachowane w stanie naturalnym olsy, o charakterystycznej strukturze kępowodolinowej dna lasu, należą do najpiękniejszych na Dolnym Śląsku.

Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy – ścisły rezerwat przyrody, w południowo-zachodniej Polsce na Nizinie Śląskiej w woj. dolnośląskim, gmina Wołów.

Rezerwat położony jest na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy na Wysoczyźnie Rościsławskiej, w dorzeczu Jezierzycy, między miejscowością Wrzosy na wschodzie i Wodnica na zachodzie, około 5 km na północny zachód od Wołowa.

Obszar rezerwatu ornitologicznego stanowi objęty ścisłą ochroną rezerwatową, fragment Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy między rzekami Juszką i Niecieczną. Położony w całości na obszarze Natura 2000 Dębniańskie Mokradła PLH020002. Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy, utworzony został na podstawie Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskigo Nr. 2 z dnia 8 marca 2000 r, Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego Nr. 10, Poz. 149. W 2010 roku Zarządzeniem nr 1 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu powiększono obszar i utworzono otulinę rezerwatu o powierzchni 397,35 ha. Rezerwat obejmuje: lasy, wody płynące i stojące, grunty leśne oraz łąki śródleśne, o łącznej powierzchni 575,11 ha, utworzony dla ochrony wielu rzadkich gatunków roślin chronionych, oraz naturalnych zbiorowisk leśnych. Rezerwat utworzono głównie dla ochrony stanowiska fragmentów lasów łęgowych, zwłaszcza zespołów olsu porzeczkowego i łęgu olszowo-jesionowego, oraz lęgowisk awifauny leśnej i wodno-błotnej.

Rezerwat wyróżnia się dużym skupieniem rzadkich i chronionych gatunków roślin i cennych ptaków, z wieloma drzewami pomnikowymi, lęgowiskami ptaków wodno-błotnych i ostojami zwierząt, oraz znacznym stopniem naturalności występujących tu fitocenoz olsu porzeczkowego i pozostającego z nim w układzie przestrzennym wielkopowierzchniowego łęgu jesionowo-olszowego. Zachowały się fragmentarycznie fitocenozy łęgu wiązowo-jesionowego. Dęby stanowią ważny element zbiorowisk grądowych, kwaśnej dąbrowy oraz boru mieszanego. Na uboższych i piaszczystych siedliskach rezerwatu, podstawowym gatunkiem lasotwórczym jest sosna. Występuje ona w drzewostanach mieszanych, najczęściej z dębami i modrzewiem jak i w litych monokulturach. W szacie leśnej dominują szeroko rozpowszechnione fitocenozy suboceanicznego boru świeżego. Tereny bezleśne poza zabudowaniami zajmują łąki i pastwiska, pola oraz stanowiące ważny element krajobrazu bagna i zbiorniki wodne.

Rezerwat charakteryzuje się wieloma siedliskami sprzyjającymi rozwojowi roślinności hydrofitycznej. Są nimi starorzecza, stawy hodowlane, śródleśne młaki, rowy odwadniające oraz strumienie i cieki wodne. Bogata flora rezerwatu obejmuje około 470 gatunków roślin, w tym 21 chronionych. Awifauna liczy około 180 gatunków, w tym 120 lęgowych. Zachowane w stanie naturalnym olsy, o charakterystycznej strukturze kępowodolinowej dna lasu, należą do najpiękniejszych na Dolnym Śląsku.

Ciekawostka

W 1993 dokonano reintrodukcji bobra, który wcześniej występował na tym terenie. Ten chroniony ssak utrudnia życie właścicielom stawów rybnych, przebudowując według własnych potrzeb groble i kanały doprowadzające wodę.

Turystyka

Przez rezerwat przechodzi szlak turystyczny

• zielony – fragment szlaku przechodzący przez: Wołów, rezerwat Uroczysko Wrzosy, rezerwat Odrzysko Tarchalicei dalej