Rosocha

Rosocha (niem. Willmannsdorfer Hoch-Berg) – wzniesienie o wysokości 464 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu Kaczawskim, na Pogórzu Zachodniosudeckim (dawniej Sudety Zachodnie).

Wzniesienie położone jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy”, w północno-środkowej części Pogórza Kaczawskiego, na Pogórzu Złotoryjskim, około 1,5 km na północny zachód od Stanisławowa, województwo dolnośląskie.

Niewielkie wzniesienie, w kształcie rozległego kopca, o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym stożkowym wierzchołkiem ma w części szczytowej, co czyni wzniesienie rozpoznawalnym w terenie. Wzniesienie wznosi się w północno-zachodniej części Wzgórz Złotoryjskich, w środkowo-północnej części Parku Krajobrazowego „Chełmy”. Wzgórze zbudowane ze skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego. Środkowa część wzniesienia, stanowiąca część dawnego wulkanu, zbudowana z bazaltu mioceńskiego, otoczona jest łupkami i fyllitami starszego paleozoiku. Zachodnie zbocza zbudowane są ze skał osadowych górnego permu. Niższe partie zbocza przykrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne. Szczyt wzniesienia częściowo, porośnięty lasem lasem liściastym, z niewielką domieszką drzew iglastych. Zbocza góry zajmują górskie łąki i nieużytki, miejscami występują kępy drzew liściastych. Ciągi drzew i krzaków, rosnące na zboczach wyznaczają dawne miedze i polne drogi. U podnóża wzniesienia, po południowo-wschodniej stronie, położony jest Stanisławów.

Rosocha (niem. Willmannsdorfer Hoch-Berg) – wzniesienie o wysokości 464 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu Kaczawskim, na Pogórzu Zachodniosudeckim (dawniej Sudety Zachodnie).

Wzniesienie położone jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy”, w północno-środkowej części Pogórza Kaczawskiego, na Pogórzu Złotoryjskim, około 1,5 km na północny zachód od Stanisławowa, województwo dolnośląskie.

Niewielkie wzniesienie, w kształcie rozległego kopca, o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym stożkowym wierzchołkiem ma w części szczytowej, co czyni wzniesienie rozpoznawalnym w terenie. Wzniesienie wznosi się w północno-zachodniej części Wzgórz Złotoryjskich, w środkowo-północnej części Parku Krajobrazowego „Chełmy”. Wzgórze zbudowane ze skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego. Środkowa część wzniesienia, stanowiąca część dawnego wulkanu, zbudowana z bazaltu mioceńskiego, otoczona jest łupkami i fyllitami starszego paleozoiku. Zachodnie zbocza zbudowane są ze skał osadowych górnego permu. Niższe partie zbocza przykrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne. Szczyt wzniesienia częściowo, porośnięty lasem lasem liściastym, z niewielką domieszką drzew iglastych. Zbocza góry zajmują górskie łąki i nieużytki, miejscami występują kępy drzew liściastych. Ciągi drzew i krzaków, rosnące na zboczach wyznaczają dawne miedze i polne drogi. U podnóża wzniesienia, po południowo-wschodniej stronie, położony jest Stanisławów.

Inne

• Na wschodnim zboczu około 350 od szczytu znajdowały się pomieszczenia po niemieckiej stacji radiolokacyjnej z okresu II wojny światowej. Spod niej rozległy widok na okolice od Złotoryi po Legnicę.
• Na wschodnim zboczu na wysokości około 420 m n.p.m. znajdują się ślady po sztolni, dawnym wyrobisku górniczym „Sztolnia Wilcza”.
• Na zachodnim zboczu około 950 od szczytu wśród charakterystycznych drzew znajdują się ruiny po dawnych piecach wapiennych oraz wyrobiska po kamieniołomach wapienia.

Ciekawostka

W przeszłości na szczycie góry położone było największe schronisko na terenie Pogórza Kaczawskiego, wymieniane w tamtym okresie we wszystkich przewodnikach turystycznych. Na dachu budynku schroniska mieścił się punkt widokowy, z panoramą Sudetów i Niziny Śląskiej. Schronisko zostało zniszczone po 1945 roku.

Turystyka

W pobliżu szczytu prowadzi szlak turystyczny:

• czerwony – prowadzący południowym podnóżem z Bolkowa do Złotoryi.
• Obok ruin budynku dawnej niemieckiej stacji radiolokacyjnej (o kryptonimie Rudiger) położona jest niewielka drewniana chata „Marianówka”, która przez lata odgrywała rolę schronu turystycznego.
• Szczyt wzniesienia stanowi punkt widokowy z pełną panoramą.