Suchy Wierch Ornaczański

Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.) – jeden ze szczytów grzbietu górskiego Ornak w Tatrach Zachodnich, oddzielającego górną część Doliny Kościeliskiej (Dolinę Pyszniańską) od górnej części Doliny Chochołowskiej (Doliny Starorobociańskiej).

Długi grzbiet Ornaku ma cztery szczyty niewiele wznoszące się ponad główną grań. Są to, licząc od strony Iwaniackiej Przełęczy: Suchy Wierch Ornaczański, Ornak (1854 m n.p.m.), Zadni Ornak (1867 m n.p.m.) i Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.). Pomiędzy Suchym Wierchem Ornaczańskim a Ornakiem znajduje się niewielka Wyżnia Ornaczańska Przełęcz (1825 m n.p.m.). Spod wschodnich zboczy schodzi do Doliny Pyszniańskiej Żleb pod Banie, w którym dawniej prowadzono roboty górnicze.

Suchy Wierch Ornaczański, najniższy z czterech wierzchołków Ornaku i najbardziej wysunięty na północ jest stosunkowo łagodny i całkowicie porośnięty niską murawą i kępami kosodrzewiny. Doskonałe widoki na bliski stąd Kominiarski Wierch. Rudziejące w połowie lata pędy situ skuciny zabarwiają zbocza na czerwono. Oprócz situ murawę tworzy boimka dwurzędowa i bliźniczka psia trawka. W murawie licznie występuje dzwonek alpejski, widłak wroniec, sasanka alpejska i forma żyworodna wiechliny alpejskiej. Dawniej były to tereny pasterskie Hali Ornak.

Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.) – jeden ze szczytów grzbietu górskiego Ornak w Tatrach Zachodnich, oddzielającego górną część Doliny Kościeliskiej (Dolinę Pyszniańską) od górnej części Doliny Chochołowskiej (Doliny Starorobociańskiej).

Długi grzbiet Ornaku ma cztery szczyty niewiele wznoszące się ponad główną grań. Są to, licząc od strony Iwaniackiej Przełęczy: Suchy Wierch Ornaczański, Ornak (1854 m n.p.m.), Zadni Ornak (1867 m n.p.m.) i Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.). Pomiędzy Suchym Wierchem Ornaczańskim a Ornakiem znajduje się niewielka Wyżnia Ornaczańska Przełęcz (1825 m n.p.m.). Spod wschodnich zboczy schodzi do Doliny Pyszniańskiej Żleb pod Banie, w którym dawniej prowadzono roboty górnicze.

Suchy Wierch Ornaczański, najniższy z czterech wierzchołków Ornaku i najbardziej wysunięty na północ jest stosunkowo łagodny i całkowicie porośnięty niską murawą i kępami kosodrzewiny. Doskonałe widoki na bliski stąd Kominiarski Wierch. Rudziejące w połowie lata pędy situ skuciny zabarwiają zbocza na czerwono. Oprócz situ murawę tworzy boimka dwurzędowa i bliźniczka psia trawka. W murawie licznie występuje dzwonek alpejski, widłak wroniec, sasanka alpejska i forma żyworodna wiechliny alpejskiej. Dawniej były to tereny pasterskie Hali Ornak.

Szlaki turystyczne

– zielony szlak biegnący z Iwaniackiej Przełęczy przez cały grzbiet Ornaku, Siwą Przełęcz i Siwe Turnie na przełęcz Liliowy Karb. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 1:55 h