Zamek w Dąbrówce Starzeńskiej

Zamek w Dąbrówce Starzeńskiej – pozostałości warownej rezydencji z drugiej połowy XVI w. w Dąbrówce Starzeńskiej, w powiecie rzeszowskim, położonej nad doliną Sanu.

Zamek w Dąbrówce Starzeńskiej – pozostałości warownej rezydencji z drugiej połowy XVI w. w Dąbrówce Starzeńskiej, w powiecie rzeszowskim, położonej nad doliną Sanu.

Historia

Pierwsze wzmianki o wsi Dąbrówka występują w dokumencie z 1436 r., kiedy to jej właścicielami byli Kmitowie. W drugiej połowie XV w. ziemie te przeszły w ręce szlacheckiej rodziny Nabrzuchów. W XVI i XVII w. dziedzicami posiadłości byli Stadniccy, a potem kolejno Czartoryscy i Ogińscy. W 1789 wieś kupił Piotr Starzeński, a jego spadkobiercy zamieszkiwali posiadłość aż do 1945 r. Tego roku zabudowania zostały wysadzone przez oddział UPA.

Ruiny zamku wraz z kaplicą grobową Starzeńskich z XIX w. i otaczającym je parkiem zostały wpisane do rejestru zabytków w 1968 r.

Architektura

Pierwotną rezydencję wybudowano z cegły i kamienia na wyniosłym tarasie skarpy. Powstała ona na planie prostokąta. Znacznie rozbudowano ją w pierwszej połowie XVII w. Z tego czasu pochodziło północne skrzydło zamku o wymiarach 11 x 25 m, mury obwodowe od zachodu i południa oraz dwie narożne baszty. Kolejna rozbudowa miała miejsce na początku XVIII w., kiedy to uzupełniono wschodnią część murów. W wieku XIX powstało południowe i zachodnie skrzydło mieszkalne. Do dziś przetrwały jedynie fragmenty dwóch baszt, przyziemie trzeciej oraz pozostałości murów budynków mieszkalnych.