Korbania

Korbania (894 m n.p.m.) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, w Paśmie Łopiennika i Durnej.

Korbania jest kulminacją grzbietu odbiegającego na północny wschód ze zwornika położonego na południe od Durnej. Opada on najpierw na przełęcz Hyrcza (692 m n.p.m.), a następnie wznosi się ku szczytowi. Ciągnie się on dalej, od szczytu na północ, do doliny Wołkowyjki, natomiast w kierunku wschodnim odchodzi porozcinane dolinami niewielkich potoków ramię, opadające w dolinę Solinki. Na wschód od Hyrczy odgałęzia się jeszcze jedna odnoga, zakończona tzw. Klewą – niewybitnym wierzchołkiem o stromych stokach schodzących w dolinę Solinki.

Stoki masywu są z reguły zalesione, z wyjątkiem: wierzchołka będącego punktem widokowym, południowo-zachodniego stoku, gdzie istniała niegdyś miejscowość Tyskowa, oraz niżej położonych terenów w okolicach Górzanki i Bukowca. Przez szczyt przebiega północna granica Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego. Na wierzchołku znajduje się stary, betonowy trójnóg geodezyjny.

Czytaj dalej

”

Korbania (894 m n.p.m.) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, w Paśmie Łopiennika i Durnej.

Korbania jest kulminacją grzbietu odbiegającego na północny wschód ze zwornika położonego na południe od Durnej. Opada on najpierw na przełęcz Hyrcza (692 m n.p.m.), a następnie wznosi się ku szczytowi. Ciągnie się on dalej, od szczytu na północ, do doliny Wołkowyjki, natomiast w kierunku wschodnim odchodzi porozcinane dolinami niewielkich potoków ramię, opadające w dolinę Solinki. Na wschód od Hyrczy odgałęzia się jeszcze jedna odnoga, zakończona tzw. Klewą – niewybitnym wierzchołkiem o stromych stokach schodzących w dolinę Solinki.

Stoki masywu są z reguły zalesione, z wyjątkiem: wierzchołka będącego punktem widokowym, południowo-zachodniego stoku, gdzie istniała niegdyś miejscowość Tyskowa, oraz niżej położonych terenów w okolicach Górzanki i Bukowca. Przez szczyt przebiega północna granica Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego. Na wierzchołku znajduje się stary, betonowy trójnóg geodezyjny.