

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie (AGH; dawniej: Akademia Górnicza w Krakowie; nazwa międzynarodowa: AGH University of Science and Technology; dawniej: University of Mining and Metallurgy) – jedna z największych polskich wyższych uczelni, została powołana 8 kwietnia 1919 uchwałą Rady Ministrów. Jest zaliczana do najlepszych uczelni technicznych w kraju. Według ogólnoświatowego rankingu szkół wyższych Webometrics Ranking of World Universities ze stycznia 2013, opracowanego przez hiszpański instytut Consejo Superior de Investigaciones Científicas uczelnia zajmuje 3. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 488. pośród wszystkich typów uczelni. LokalizacjaWiększość obiektów dydaktycznych, administracyjnych oraz o innym charakterze (w tym domów studenckich) należących do AGH mieści się w rejonie Krakowa ograniczonym ulicami: Reymonta, Piastowską, Nawojki/Czarnowiejską oraz aleją Mickiewicza. Budynek główny uczelni mieści się przy alei A. Mickiewicza 30. Wzniesiono go w latach 1923-1935 według projektu Sławomira Odrzywolskiego i Wacława Krzyżanowskiego. Dwa budynki znajdują się przy ulicy Gramatyka, a Studium Wychowania Fizycznego i Sportu przy ulicy Piastowskiej. Zamiejscowe ośrodki dydaktyczne
WładzeObecne władze uczelni
Poczet rektorów AGH
HistoriaPierwsze zabiegi o zgodę na powołanie w Krakowie wyższej uczelni kształcącej inżynierów górnictwa rozpoczęły się w 1912 roku z udziałem grupy inżynierów i działaczy górniczych, pod przewodnictwem Jana Zarańskiego. W 1913 roku Ministerstwo Robót Publicznych w Wiedniu powołało Komitet Organizacyjny Akademii Górniczej, którego przewodniczącym został profesor Józef Morozewicz. Ostatecznie Akademia Górnicza w Krakowie została zatwierdzona przez Najwyższe Postanowienie cesarza Franciszka Józefa z dnia 31 maja 1913. W tym samym roku mianowano pierwszego profesora Akademii – został nim Zarański. Inaugurację zaplanowano na rok akademicki 1914/15, był już gotowy rozkład wykładów na semestr zimowy. Wybuch I wojny światowej uniemożliwił jednak rozpoczęcie działalności Akademii. W 1918, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Komitet Organizacyjny podjął ponownie pracę i 8 kwietnia 1919, uchwałą Rady Ministrów została powołana do życia Akademia Górnicza w Krakowie. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski powołał pierwszych profesorów 1 maja 1919, a 20 października 1919 dokonał uroczystego otwarcia Akademii Górniczej w auli Uniwersytetu Jagiellońskiego. Budowa pierwszego budynku uczelni rozpoczęła się 15 czerwca 1923 symbolicznym zakopaniem kamienia węgielnego. W 1935 odsłonięte zostały przed wejściem do gmachu głównego Akademii pomniki górników i hutników, wykonane przez artystę rzeźbiarza Jana Raszkę. Ten sam artysta wykonał również rzeźbę św. Barbary, patronki uczelni, która została umieszczona na dachu gmachu głównego. Po wybuchu II wojny światowej, w latach 1939-1945 gmach główny zajął okupacyjny rząd niemieckiego Generalnego Gubernatorstwa. Zaraz na początku niemieckiej okupacji w ramach akcji Sonderaktion Krakau, 22 profesorów i docentów zostało aresztowanych przez Niemców i wysłanych do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Mienie uczelni uległo wówczas kompletnej grabieży i dewastacji przez niemieckiego okupanta, a rzeźba św. Barbary została rozbita przez zrzucenie z dachu (rzeźba widoczna dziś na dachu gmachu głównego jest kopią zniszczonej rzeźby). Dzięki ofiarności pracowników Akademii Górniczej udało się uratować jedynie część księgozbioru. Działalność Akademii zeszła do konspiracyjnego podziemia, a władze rektorskie starały się odzyskać lub stworzyć prowizoryczną bazę lokalową i materiałową. Po zakończeniu wojny, w pierwszych miesiącach Akademia Górnicza była jedyną w Polsce zorganizowaną uczelnią techniczną. Stała się ośrodkiem pomocy dla innych wyższych szkół technicznych, m.in. z inicjatywy Akademii powstała Politechnika Krakowska (która do roku 1954 nosiła nazwę Wydziały Politechniczne AG), przyczyniła się do powstania Politechniki Śląskiej i Politechniki Częstochowskiej oraz miała znaczny udział w odradzaniu się Politechniki Warszawskiej oraz organizację Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Gdańskiej. Obecna nazwa Akademii Górniczo-Hutniczej została wprowadzona na mocy wewnętrznej uchwały z 1947 roku, która została następnie formalnie zatwierdzona przez władze nadrzędne w 1949. W 50 rocznicę otwarcia Akademia Górniczo-Hutnicza otrzymała imię Stanisława Staszica, sztandar i wprowadzoną centralnie strukturę instytutową. Akademia Górniczo-Hutnicza kontynuuje tradycje Akademii Górniczej założonej w Kielcach przez Stanisława Staszica, która istniała w latach 1816-1826. Węzeł Wiedzy i Innowacji w Krakowie16 grudnia 2009 zarząd Europejskiego Instytutu Technologicznego (EIT) ogłosił wyniki konkursu w ramach KIC (Knowledge and Innovation Community). Ta decyzja przyniosła polskiej nauce ogromny sukces zarówno w wymiarze finansowym, jak i prestiżowym – w obszarze „Sustainable Energy” zwyciężył polski węzeł – CC PolandPlus – koordynowany przez Akademię Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W skład polskiej części konsorcjum, oprócz AGH, wchodzą: Uniwersytet Jagielloński, Politechnika Śląska, Uniwersytet Śląski, Politechnika Wrocławska, Główny Instytut Górnictwa (GIG), Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla (IChPW), Tauron, ZAK Kędzierzyn, Lotos oraz PGNiG. Zadaniem Węzła Energii EIT „InnoEnergy” jest tańsze i bardziej ekologiczne pozyskiwanie energii z istniejących już źródeł, a także pozyskiwanie nowych źródeł odnawialnych. Partnerami Polski są uczelnie i przedsiębiorstwa z Niemiec, Holandii, Francji, Hiszpanii i Szwecji, w których będą prowadzone badania nad energetyką jądrową oraz energią z biomasy, wiatru i wody. Polscy naukowcy będą mogli także współuczestniczyć we wszystkich badaniach prowadzonych przez partnerskie jednostki naukowe – Uniwersytet Jagielloński zamierza dołączyć do projektów związanych z wykorzystaniem biomasy. Uczelnie uczestniczące w wieloletnich pracach konsorcjum zyskują możliwość transferu technologii do biznesu na ogromną skalę. Współpraca z partnerami z Europy pozwoli polskim uczelniom i firmom wymieniać się wiedzą i technologiami z potentatami z Europy. Budżet węzła szacowany na setki milionów euro rocznie będzie się opierać w 1/3 na wkładzie UE, w 1/3 wydatkom firm energetycznych (m.in. Total, EDF, Schneider Electric czy Vattenfall) oraz w 1/3 dotacjom z budżetu państw biorących udział w projekcie. StrukturaWydziałyObecnie na uczelni znajduje się 16 wydziałów:
Jednostki pozawydziałowe
Inne jednostki naukowo-dydaktyczne
Związki zawodowe
Stowarzyszenia
Fundacje
Uczelniane organizacje doktoranckie, studenckie i społeczności internetowe
Czasopisma naukowe
Zobacz też
Linki zewnętrzne
|