” | Aleja Jana Chrystiana Szucha – ulica w Warszawie, nazwana dla upamiętnienia Jana Chrystiana Szucha, architekta projektującego od 1775 roku warszawskie założenia krajobrazowe i ogrody królewskie Stanisława Augusta Poniatowskiego.
HistoriaAleja Jana Christiana Szucha stanowiła element Osi Stanisławowskiej.
W latach 1946−1989 ulica nosiła nazwę alei 1 Armii Wojska Polskiego. W listopadzie 2012 Rada Warszawy zmieniła brzmienie nazwy alei z Aleja Szucha na Aleja Jana Chrystiana Szucha. Ważniejsze obiektyPo 1944 roku ulica zachowała niemal kompletną zabudowę i stanowi przykład zespołu luksusowych realizacji architektonicznych z różnych okresów.
- nr 2/4 – Luksusowa wielkomiejska kamienica w stylu art déco z lat 1929−1930, wybudowana wg projektu Adolfa Inatowicza-Łubiańskiego dla Adama Bromke. Fasada ozdobiona dwiema pseudowieżami, uskok ostatniego piętra tworzy taras. Do 1955 roku budynek był siedzibą ambasady Związku Radzieckiego, następnie do 1990 ambasadą Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Obecnie siedziba Rządowego Centrum Legislacji.
- nr 5 – Pałacyk Milicera – wybudowany w 1885, w późniejszym okresie przebudowany w duchu neobaroku, w okresie przedwojennym miejsce spotkań masonerii warszawskiej, w latach 1992−2006 siedziba ambasady Litwy.
- nr 6-8 – Pałac należący do rodziny Szuchów. Neorenesansowy pałacyk Dowgiałły, wybudowany w latach 1912−1913 według projektu Jana Bagieńskiego. Realizacja reprezentuje typ miejskiego pałacyku naśladującego w epigońskich formach neorenesansowe pałace z XIX wieku. Detale rzeźbiarskie fasady wykonał Edmund Bartłomiejczyk. Pałacyk wyróżnia się kolumnadą w wielkim porządku na tle wgłębnego ryzalitu.
- nr 7 – Luksusowa kamienica funkcjonalistyczna wybudowana według projektu Edwarda Zachariasza Ebera w 1937. Otrzymała fasadę licowaną piaskowcem, portal ujmujący przejazd bramy wykonano z czarnego bazaltu. W latach 1946-1976 siedziba Przedstawicielstwa Handlowego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, obecnie ambasady Ukrainy.
- nr 9 – Zabudowania Lecznicy Chirurgiczno-Ginekologicznej doktora Ignacego Solmana. Wybudowane w stylu neogotyckim w latach 1893−1894 według projektu Stefana Szyllera. W momencie powstania był to obiekt bardzo nowoczesny, w latach 1977-1990 został częściowo wyburzony i przebudowany.
- nr 11 – Dom mieszkalny z 1934, autorem projektu był Zygmunt Plater-Zyberk. Wybudowany w stylu międzynarodowym nawiązuje do neoekspresjonizmu, z elementami stylu okrętowego – ryzality mieszczące klatki schodowe otrzymały okrągłe okna przypominające bulaje. Południowa fasada urozmaicona przez wykusze, loggie, duże poziome okna.
- nr 12 – Pałac Nuncjatury Apostolskiej z 1912 roku, wybudowany według projektu A. Daniszewskiego; w 1948 roku nadbudowany i rozbudowany z nowymi pomieszczeniami wybudowanymi na miejscu rozebranych zabudowań Automobilklubu Polskiego pod numerem 10.
- nr 12 A – Wybudowane w 1900 roku dawne Kasyno Oficerskie w Korpusie Kadetów według projektu Wiktora Junoszy-Piotrowskiego. W okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Centralna Biblioteka Wojskowa, obecnie siedziba Trybunału Konstytucyjnego; budynek odbudowany po wojnie z licznymi zmianami.
- nr 16 – kamienica Spółdzielni Mieszkaniowej „Proporzec” z lat 1934−1937 autorstwa Edgara Aleksandra Norwertha. Przykład luksusowego funkcjonalizmu lat 30. Stolarka drzwi wejściowych nawiązuje do geometrycznej ornamentyki Franka Lloyda Wrighta inspirowanej sztuką japońską. W domu tym przed wojną zamieszkiwał Bogusław Miedziński – ostatni marszałek Senatu II RP, pułkownik lekarz Stefan Mozołowski – ordynator Oddziału Neurologicznego Szpitala Ujazdowskiego, lekarz marszałka Józefa Piłsudskiego. W latach wojny mieszkańcami byli wysocy urzędnicy Gestapo i Sicherheitsdienst; po wojnie ich miejsce zajęły osoby powiązane z aparatem władzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, między innymi Józef Ozga-Michalski i Marian Rybicki; mieszkał tam również Stefan Kisielewski.
- nr 17/19 – Pałacyk generałowej Marii Agapijew z 1895 – miejska willa z przedogródkiem wybudowana w stylu neorenesansu.
- nr 23 – Gmach Najwyższej Izby Kontroli Państwa wybudowany w 1929 roku według projektu Tadeusza Leśniewskiego przy współpracy Stefana Colonna – Walewskiego. Architektura w typie zmodernizowanego klasycyzmu połączonego ze strukturalizmem. Fasada gmachu licowana czerwonym piaskowcem z Wąchocka, detale i wnętrza w stylu art deco. Od 1945 siedziba Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
- nr 25 – Gmach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z lat 1925−1930 wybudowany według projektu Zdzisława Mączeńskiego. Wybitny przykład prestiżowej architektury, bliskiej realizacjom z faszystowskich Włoch i Niemiec lat 30. Zachowany wystrój rzeźbiarski w stylu art déco z 1928 roku zaprojektowany przez Wojciecha Jastrzębowskiego. Na portyku kolumnowym silnie zgeometryzowane Godło Polski w typie art déco. W budynku przy al. Jana Christiana Szucha 25 mieściła się siedziba hitlerowskiej policji bezpieczeństwa (niem. Sicherheitspolizei, Sipo) i służby bezpieczeństwa (niem. Sicherheitsdienst, SD) na Warszawę oraz dystrykt warszawski, a w jego podziemiach znajdowało się więzienie śledcze Gestapo. W 1952 roku, dla upamiętnienia tysięcy przetrzymywanych, torturowanych i zakatowanych na śmierć obywateli polskich, w przyziemiu gmachu utworzono muzeum – Mauzoleum Walki i Męczeństwa. Obecnie w gmachu mieści się Ministerstwo Edukacji Narodowej.
|
