Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa

Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu – znajdujący się w dawnej kamienicy, na rogu ulic Żydowskiej i Kramarskiej. Świątynia jest kościołem rektorskim parafii farnej, posiada również status sanktuarium Pańskiego. Ponadto służy także poznańskim grekokatolikom – co niedzielę, najczęściej w południe, celebrowana jest Boska Liturgia w rycie bizantyjsko-ukraińskim.

Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu – znajdujący się w dawnej kamienicy, na rogu ulic Żydowskiej i Kramarskiej. Świątynia jest kościołem rektorskim parafii farnej, posiada również status sanktuarium Pańskiego. Ponadto służy także poznańskim grekokatolikom – co niedzielę, najczęściej w południe, celebrowana jest Boska Liturgia w rycie bizantyjsko-ukraińskim.

Historia

Powstał w początku XVIII wieku w kamienicy należącej do Świdów-Szamotulskich, w której zgodnie z legendą Żydzi profanowali skradzione hostie w 1399. W roku 1620 odnaleziono zamurowany w filarze stół, na którym miano dokonać zbezczeszczenia (mogła to być mistyfikacja karmelitów trzewiczkowych chcących nabyć grunt wewnątrz miasta, czemu oponowała rada miejska, stąd zresztą powstało takie opóźnienie w budowie kościoła). Pozwolenie na budowę wydał w 1668 król Jan Kazimierz. Przebudowa zakończyła się w 1704 roku.

Kościół

Fasada

Fasada kościoła ozdobiona została barokowym szczytem oraz portalem wejściowym. Widoczne są na niej relikty gotyckich wnęk okiennych i portali odkryte podczas odnawiania elewacji w 1977. Z pierwotnej kamienicy pozostały zewnętrzne mury, w które wkomponowano figurę Najświętszej Marii Panny pochodzącej z kamienicy przy Starym Rynku 100, a wykonanej około 1500 roku. Centralne miejsce fasady zajmuje okno. Do wnętrza prowadzi troje drzwi. Na ścianie od ulicy Kramarskiej znajduje się tablica poświęcona księdzu Nikodemowi Cieszyńskiemu – kronikarzowi i rektorowi tegoż kościoła.

Wnętrze

Wnętrze tworzy jedna nawa. Są trzy bogato rzeźbione ołtarze barokowe. Całość świątyni utrzymana jest w jednolitym, bogatym wystroju z pierwszej połowy XVIII wieku. Polichromie nawy głównej, przedstawiające historię hostii wykonał franciszkanin Adam Swach w 1735 roku. Na południowej ścianie znajduje się późnogotycka, wykonana z polichromowanego drewna pieta, a na północnej obraz Opłakiwanie z XVI wieku. Pod chórem stoi rzeźba – ludowy Chrystus Frasobliwy z XVI wieku oraz sarmackie portrety Apolonii Grocholowskiej (zm. 1759) i Agnieszki Kosowskiej (zm. 1772).

Ołtarz główny

Na jego szczycie jest kielich z trzema hostiami(pojawiający się często motyw w tym kościele). W górnej części jest Bóg Ojciec, który w prawej dłoni trzyma berło, a w lewej kulę ziemską. Jest on otoczony aniołami i aureolą. Pod wyobrażeniem Boga Ojca jest gołębica – symbol Ducha Świętego. W centrum nastawy ołtarzowej znajduje się cudowny wizerunek Chrystusa „Vir Dolorum”, który jest przesłonięty częściowo srebrną blachą. Jezus ma krwawiącą ranę na prawym boku. Cudowny wizerunek jest zasłaniany obrazem Chrystusa Miłosiernego. Po bokach obrazu czterech aniołów trzymających cztery narzędzia męki Chrystusowej; drabinę, gwoździe, młotek i kij. Za mensą ołtarzową drewniane tabernakulum z pierwszej połowy XVIII w. Po obu bokach ołtarza stoją dwie rzeźby, jedna to prawdopodobnie papież (z tiarą na głowie) i Św. Longin (postać trzymająca włócznię).

Ołtarz Matki Boskiej Bolesnej(południowy)

Główne miejsce zajmuje obraz Matki Boskiej Bolesnej, trzymającą martwego Jezusa. Ten obraz zasłania inny z wizerunkiem Maryję z dzieciątkiem Jezus, która wręcza błogosławionemu Szymonowi Stockowi szkaplerz. Na wstędze jest napis, który głosi po łacinie "Kto umrze z tym szkaplerzem, nie będzie cierpiał ognia wiecznego".

Ołtarz Świętego Kajetana (północny)

Odsłaniany obraz przedstawia rozmnożenie chleba przez Jezusa. Pod nim znajduje się obraz, Świętego Kajetana, który był założycielem zakonu teatynów.

W maju 2005 r. metropolita poznański, abp Stanisław Gądecki polecił usunąć z Kościoła Najświętszej Krwi Pana Jezusa zabytkową tablicę z początku XX wieku, upamiętniającą domniemaną profanację hostii. Napis na niej głosił m.in.: "Boże, jak za taką krzywdę nagrodzimy? / Twoję, gdy ciężką mękę w Poznaniu widzimy. / Ty sam Boże jakoś jest zawsze sprawiedliwy, / Ty wyniszcz aż do szczętu ten naród złośliwy." Powodem usunięcia tablicy była właśnie jej antyżydowska treść. Tablica trafiła do Muzeum Archidiecezjalnego.

Organy

Organy o rokokowym prospekcie powstały w latach 1847-1848. Ich twórca nie jest znany. Brak jest informacji o remontach instrumentu, za to w 2010 podczas remontu generalnego świątyni odmalowano prospekt. Prospekt ma wygląd klasyczny, pięcioosiowy. Traktura rejestrów jest mechaniczna. Posiadają 10 głosów.

Dolny kościół

W podziemiu, udostępnianym wiernym podczas Wielkiej Soboty, znajduje się studnia w której Żydzi mieli topić hostie. Studnia jest artystycznie ocembrowana i zaopatrzona w żuraw. Przed nią stoi ołtarz z rzeźbami św. Stanisława (z pastorałem), św. Wojciecha (z wiosłem) i św. Kazimierza (z mieczem i koroną) oraz Św. Stanisława Kostki ( z rozłożonymi rękoma). Woda z niej pochodząca ma mieć właściwości lecznicze. W dolnym kościele znajduje się również figura przedstawiająca nieznanego świętego Jezuitę oraz artystycznie wykonana kropielnica z 1847 roku. Sklepienie jest bogato ozdobione sztukateriami. Dolny kościół został gruntownie przebudowany w latach 1912- 1920.