Orla Baszta

Orla Baszta (słow. Orlia bašta, niem. Adlerbastei, węg. Sas-orom, 2175 lub 2177 m n.p.m.) – szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Granatami a Buczynowymi Turniami. W grani tej Orla Baszta znajduje się pomiędzy Skrajnym Granatem, od którego oddziela ją Granacka Przełęcz, a Buczynowymi Czubami, od których oddzielona jest szeroką trawiastą przełęczą Pościel Jasińskiego. Północne stoki grani opadają do doliny Pańszczycy, południowe do Dolinki Buczynowej.

W zachodniej grani opadającej na Granacką Przełęcz znajdują się dwie Orle Turniczki. Dokładny przebieg tej grani jest następujący (kolejno od szczytu):

• Orla Przełączka Niżnia,
• Mała Orla Turniczka,
• Orla Przełączka Wyżnia o dwóch siodłach,
• Wielka Orla Turniczka (ok. 2160 m).

Szczyt nazwany tak został przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty. W 1903 r. ks. Walenty Gadowski poprowadził stokami szczytu Orlą Perć.

Pierwsze wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski, 26 sierpnia 1902 r. (samotnie, przed liczniejszą grupą),
• zimą – Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski, 14 marca 1910 r.

Widok ze szczytu Orlej Baszty jest ciekawy, choć nieco ograniczony przez stoki Koziego Wierchu i Buczynowych Turni.

Orla Baszta (słow. Orlia bašta, niem. Adlerbastei, węg. Sas-orom, 2175 lub 2177 m n.p.m.) – szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Granatami a Buczynowymi Turniami. W grani tej Orla Baszta znajduje się pomiędzy Skrajnym Granatem, od którego oddziela ją Granacka Przełęcz, a Buczynowymi Czubami, od których oddzielona jest szeroką trawiastą przełęczą Pościel Jasińskiego. Północne stoki grani opadają do doliny Pańszczycy, południowe do Dolinki Buczynowej.

W zachodniej grani opadającej na Granacką Przełęcz znajdują się dwie Orle Turniczki. Dokładny przebieg tej grani jest następujący (kolejno od szczytu):

• Orla Przełączka Niżnia,
• Mała Orla Turniczka,
• Orla Przełączka Wyżnia o dwóch siodłach,
• Wielka Orla Turniczka (ok. 2160 m).

Szczyt nazwany tak został przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty. W 1903 r. ks. Walenty Gadowski poprowadził stokami szczytu Orlą Perć.

Pierwsze wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski, 26 sierpnia 1902 r. (samotnie, przed liczniejszą grupą),
• zimą – Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski, 14 marca 1910 r.

Widok ze szczytu Orlej Baszty jest ciekawy, choć nieco ograniczony przez stoki Koziego Wierchu i Buczynowych Turni.

Szlaki turystyczne

– szlak Orlej Perci prowadzi z Granackiej Przełęczy przez północne ściany Orlich Turniczek, Orlą Przełączką Niżnią i podchodzi pod wierzchołek Orlej Baszty, omijając go od południa, dalej schodzi w dół na Pościel Jasińskiego. Orla Perć należy w tym rejonie do najtrudniejszych technicznie szlaków turystycznych (podobnie jak wejście na Kozi Wierch od strony Koziej Przełęczy), wymaga obycia z ekspozycją i dobrego przygotowania turystycznego.