Park Dolny

Park Dolny w Szczawnicy – park w centrum Szczawnicy po północnej stronie ulicy Głównej, u podnóża góry Bryjarki, ograniczony ulicami: Park Dolny i Aleją Parkową, graniczący z dzielnicą Szczawnicy Miedziusie.

Park Dolny w Szczawnicy – park w centrum Szczawnicy po północnej stronie ulicy Głównej, u podnóża góry Bryjarki, ograniczony ulicami: Park Dolny i Aleją Parkową, graniczący z dzielnicą Szczawnicy Miedziusie.

Historia

Park został utworzony w latach 1861–1868. Jego powstanie związane było z planami zagospodarowania znajdujących się tu źródeł: „Szymona”, „Anieli” i „Heleny”. Józef Szalay wydzierżawił 20 stycznia 1860 roku na okres 50 lat 17,5 morgi gruntu Spółce Zdrojowisk Krajowych, pod warunkiem założenia przez nią Zakładu Kąpielowego. Już w 1860 roku wybudowano szereg drewnianych obiektów, a źródła ujęto w kamienne cembrowiny. Po wygaśnięciu umowy dzierżawy w 1910 roku Dolny Zakład stał się własnością Adama Stadnickiego.

W 1889 roku uruchomiono Zakład Wodoleczniczy dra Kołączkowskiego na Miedziusiu, zwany „Hydropatią”, obecnie willa Maria.

W 2012 roku przeprowadzono renowacje parku.

Obiekty

Do ważniejszych obiektów na terenie parku należą:

• „Hydropatia”, obecnie willa „Maria”
• pensjonat „Pod Mickiewiczem”, obecnie „Chemik” (w latach 1964–1995 należący do Krakowskich Zakładów Sodowych, obecnie w rękach prywatnych)
• zdrój „Wanda”
• kaplica Matki Bożej Częstochowskiej
• willa „Szwajcarka Dolna”, powstała w latach 70. XIX wieku
• willa „Leonówka” z lat 1866–1870
• „Klub Kuracjusza” (później zwany „Zaciszem”, obecnie – restauracja „Alt”)
• sztuczna grota z 1890 roku sławiąca Mikołaja Zyblikiewicza
• pensjonat „Marta” z 1876 roku.
• źródło „Szymon”.

W centralnej części parku znajduje się oczko wodne oraz altana.