

Ulica Alfreda Nobla – warszawska ulica na Saskiej Kępie. Biegnie od skrzyżowania z ul. Zwycięzców i kończy swój bieg ślepo za skrzyżowaniem z ul. Walecznych. Jej zabudowę stanowią głównie domy mieszkalne oraz kilka obiektów użyteczności publicznej, a także zabytkowy kościół. Nazwa ulicy upamiętnia szwedzkiego wynalazcę Alfreda Nobla – wyróżnia ją to na tle nazewnictwa pobliskich ulic, które odnosi się głównie do układu geopolitycznego powstałego po I wojnie światowej. Przebieg i ruch ulicznyUlica Alfreda Nobla stanowi łącznik między ul. Zwycięzców a ul. Walecznych. Znajduje się w centralnej części Saskiej Kępy, pomiędzy równoległymi do siebie ul. Jana Styki i ul. Saską. Rozpoczyna się skrzyżowaniem z ul. Zwycięzców, następnie krzyżuje się z ul. Obrońców, a swój bieg kończy ślepo za ul. Walecznych. Pomiędzy ulicami Zwycięzców a Walecznych jest jednokierunkowa – przejazd możliwy tylko w kierunku północnym. Nie przebiegają przez nią trasy komunikacji miejskiej, ani drogi dla rowerów. HistoriaNajstarsze zachowane domy przy ul. Nobla pochodzą z lat 30. XX wieku. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęła się budowa murowanego kościoła w pobliżu przeniesionego z Żoliborza drewnianego kościółka pw. Andrzeja Boboli, który spłonął we wrześniu 1939. W 1938 erygowano samodzielną parafię pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, jednak sama świątynia zachowała pierwotne wezwanie. W czasie obrony Warszawy ulica była jednym z miejsc, w których toczyły się walki. Świadectwem z tego okresu jest m.in. przekazany do Muzeum Wojska Polskiego egzemplarz ciężkiego karabinu maszynowego ukryty wraz z dwoma hełmami piechoty przez żołnierzy (przedmioty odnaleziono w 1987). Z czasem ulica Nobla stała się jednym z głównych skupisk zamieszkujących Saską Kępę artystów. Po II wojnie światowej swoje domy mieli tu m.in. ceramicy (np. Zofia Palowa, Wanda Gosławska), architekt wnętrz Kazimierz Kamler, czy też zajmujący się tworzeniem w szkle Władysław Zych. Największą grupę stanowili rzeźbiarze zamieszkujący w domach Spółdzielni "Kolektyw". Mieszkania i pracownie części z nich posłużyły też jako plany filmowe – w domu Józefa Trenarowskiego kręcono sceny Jeziora osobliwości Jana Batorego, a w pracowni Adama Romana – ujęcia do Człowieka z marmuru Andrzeja Wajdy. Walory architektoniczne i historyczne ulicy wykorzystywane i eksponowane są m.in. przez firmy prywatne i organizacje pozarządowe, np. podczas organizacji spacerów z przewodnikiem, czy też akcji zwiedzania mieszkań. Obiekty
|