Pałac Sierakowskiego

Pałac Sierakowskiego (Koszary Sierakowskie, Koszary Konwiktorskie) to pałac w Warszawie, zlokalizowany w północnej części Nowego Miasta w dzielnicy Śródmieście, przy ul. Konwiktorskiej 3/5.

Pałac Sierakowskiego (Koszary Sierakowskie, Koszary Konwiktorskie) to pałac w Warszawie, zlokalizowany w północnej części Nowego Miasta w dzielnicy Śródmieście, przy ul. Konwiktorskiej 3/5.

Historia

Budynek pałacu wzniesiony został ok roku 1780 dla kasztelana płockiego Maksymiliana Sierakowskiego, na działce wydzielonej w wyniku parcelacji gruntów konwiktu skasowanego zakonu jezuitów. Działka ta miała nietypowy kształt - płytki i długi, co wpłynęło na rozmieszczenie zabudowań - pałac znalazł się bliżej Wisły we wschodniej części, zabudowania gospodarcze wznoszono sukcesywnie na zachód od niego.

W roku 1818 pałac został zakupiony przez Komisję Rządową Wojny na mieszkania dla wojskowych - kadry zawodowej i rezerwistów, budynki gospodarcze przeznaczono zaś na potrzeby 4. pułku piechoty liniowej "Dzieci Warszawy" stacjonującego w Koszarach Sapieżyńskich - mieściły się tu pułkowe magazyny, piekarnie, warsztaty, stajnie i wozownie. W latach 1819-1820 budynki zostały zaadaptowane na koszary wg projektu Jakuba Kubickiego lub Wilhelma Henryka Mintera. Podczas owej modernizacji pałac otrzymał nową, późnoklasycystyczną oprawę w miejsce istniejącego dotąd wystroju późnobarokowego. Przed rokiem 1830 stacjonował tu już prawdopodobnie cały II batalion 4. pułku piechoty liniowej "Dzieci Warszawy".

Po powstaniu listopadowym koszary zajęło wojsko rosyjskie nieprzerwanie aż do roku 1915 z przerwą w latach 1852-1861, gdy mieścił się tu Szpital Św. Ducha usunięty z pałacyku Doroty Miączyńskiej przy ul. Przyrynek. Od roku 1861 i przeniesienia szpitala na ul. Elektoralną stacjonował tu Gwardyjski Sankt-Petersburski Pułk im. Króla Fryderyka Wilhelma III.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę od roku 1919 w koszarach stacjonował najpierw 1 Dywizjon Samochodowy, po reorganizacji wojsk pancernych w roku 1931 także II batalion z 3. pułku pancernego z Modlina. W 1933 batalion ten wrócił do Modlina, zaś 1 dywizjon połączono z I batalionem tego pułku i utworzono 3. batalion czołgów i samochodów pancernych, w 1935 przemianowany na 3 batalion pancerny. Ograniczona pojemność koszar spowodowała, że dowództwo, garaże i warsztaty znalazły się w Forcie Wola, lecz w 1938 dowództwo przeniesiono na Marymont, a część oddziałów zajęła też Fort Traugutta. W 1938 w koszarach siedzibę znalazło też dowództwo I warszawskiego batalionu Obrony Narodowej.

Pałac ucierpiał w roku 1939 w czasie wojny obronnej - zniszczeniu uległ sam pałac i połowa oficyny frontowej, w 1944 w czasie powstania warszawskiego zniszczono reszte zabudowań. Odbudowa pałacu miała miejsce w latach 1951-1954 wg projektu Barbary Andrzejewskiej, w oparciu o zachowany projekt Jakuba Kubickiego. Nie odbudowano jednak budynków gospodarczych - w ich miejscu wzniesiono Zespół Szkół nr 12 (Konwiktorska 5/7).

Obecnie pałac mieści przychodnię lekarską, na ścianie pałacu zawieszono tabliczkę "Barykada 1944". Za pałacem znajduje się ujęcie wody oligoceńskiej i fontanna w kształcie niedźwiadka.