Aleja Ignacego Daszyńskiego

Aleja Ignacego Daszyńskiego (pot. Planty Daszyńskiego) – aleja w Krakowie w dzielnicy Grzegórzki ukształtowana w latach dwudziestych XX w. po zasypaniu koryta Starej Wisły. Leży na przedłużeniu ulicy Józefa Dietla, w nawiązaniu do której powstała kompozycja jej założenia urbanistycznego charakteryzująca się centralnym pasem zieleni, dwiema jezdniami i zabudową w pierzejach. Kończy się na bulwarze wiślanym.

Najbardziej wysunięta na południe część alei nie ma charakteru pierzejowego. Po jej zachodniej stronie znajduje się nowy cmentarz żydowski. Po stronie wschodniej zaś, po wyburzeniu zabudowań rzeźni miejskiej powstał kompleks handlowo rozrywkowy Galeria Kazimierz.

W osi alei znajduje się Pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa autorstwa A. Hajdeckiego z 1986 r.

Aleja Ignacego Daszyńskiego (pot. Planty Daszyńskiego) – aleja w Krakowie w dzielnicy Grzegórzki ukształtowana w latach dwudziestych XX w. po zasypaniu koryta Starej Wisły. Leży na przedłużeniu ulicy Józefa Dietla, w nawiązaniu do której powstała kompozycja jej założenia urbanistycznego charakteryzująca się centralnym pasem zieleni, dwiema jezdniami i zabudową w pierzejach. Kończy się na bulwarze wiślanym.

Najbardziej wysunięta na południe część alei nie ma charakteru pierzejowego. Po jej zachodniej stronie znajduje się nowy cmentarz żydowski. Po stronie wschodniej zaś, po wyburzeniu zabudowań rzeźni miejskiej powstał kompleks handlowo rozrywkowy Galeria Kazimierz.

W osi alei znajduje się Pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa autorstwa A. Hajdeckiego z 1986 r.

Historia

Aleja nazywana była ulicą Wiślisko do 1937 r., kiedy to nadano jej obecną nazwę. Początkowo planowano dla niej zabudowę willową – przykład stanowi zachowana do dziś willa Bieniarzów według projektu J. Pokutyńskiego z 1923 r. Dla zachodniej pierzei w 1934 r. F. Mączyński zaprojektował osiedle składające się z bloków i ogrodów, powiązane z pobliską Halą Targową. Osiedle zrealizowano jednak dopiero w latach 1949-51 według zmienionej koncepcji.