
Kamienica Powiśle
Czytaj dalej
Kamienica przy alei 3 Maja 2 w Warszawie – kamienica położona na warszawskim Powiślu przy alei 3 Maja, wzniesiona w latach 1923–1931 po północnej stronie wiaduktu mostu Poniatowskiego między ulicami Wybrzeże Kościuszkowskie i Ignacego Potockiego. Historia i mieszkańcySpółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa „Domy Spółdzielcze” powstała 4 maja 1923 roku. Spółdzielnia w 1929 rozpoczęła budowę domu przy al. 3 Maja 2 w Warszawie pod nazwą „Powiśle”, która zakończona została w 1931 roku. Projektantem domu był inż. arch. Wincenty Oczykowski, a kierownikiem budowy Jan Zacharzewski. Przedwojenny adres budynku to aleja 3 Maja 2/4/6. Jest to wielka, 5-6-kondygnacyjna kamienica ze 196 mieszkaniami w 11 klatkach. Ze względu na ogromną kubaturę, jak na przedwojenne warunki, była wtedy nazywana „Pekinem”. Do spółdzielni tej należeli od jej powstania m.in.:
W domu Spółdzielni mieściło się archiwum PPS prowadzone przez Teresę Perlową oraz Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. W okresie do października 1943 w kamienicy tej mieszkał 10-letni Marek Hłasko ze swoją matką Marią. W pierwszym dniu powstania warszawskiego – po załamaniu się ataku na przyczółek mostu Poniatowskiego – w budynku Spółdzielni zostali odcięci żołnierze AK 1138 i 1139 plutonu 3. kompanii zgrupowania „Konrad”. Zostali oni rozstrzelani przez Niemców pod arkadami wiaduktu 2 sierpnia 1944 roku. Zginęli wtedy: ppor. Stanisław Aksentowicz ps.„Sawa”, plutonowy pchor. Zdzisław Gadkowski ps. „Prus I”, plut. pchor. Józef Horecki-Skowronek ps. „Boruta”, kpr. pchor. Eugeniusz Dąbrowski ps. „Korda”, szef kompanii st. sierżant Stanisław Mrozowski ps. „Dąb”, strz. Edward Krowicz ps. „Długi”, strz. Jan Terlecki ps. „Matros”, strz. Tadeusz Zawadzki ps. „Szpindel”, strz. „Antoś”, strz. „Mirek”, strz. „Wukner”, strz. „Skalny”, strz. „Czarny”, bracia „Żbik I” i „Żbik II” oraz dwaj powstańcy o nieznanych nazwiskach ani pseudonimach. Kamienica przetrwała II wojnę światową (mimo wysadzenia wiaduktu mostu Poniatowskiego), choć była częściowo wypalona. Pod koniec lat 70. w mieszkaniu Elżbiety Regulskiej drukowano i składano niezależne wydawnictwa, m.in.: Robotnika, Głos i inne. W nocy 13 grudnia 1981 roku drzwi do tego mieszkania zostały wyłamane przez Milicję Obywatelską, która internowała właścicielkę wraz ze Stanisławem Kusińskim. W domu tym mieszkali również m.in.:
Stan obecnySpółdzielnia – za dbałość o dom – uzyskała dyplom uznania Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Budynek jest znany z odtworzonych, zabytkowych wind (podobnie jak kamienica przy alei 3 Maja 5). W 2009 roku dom uzyskał tytuł „Mister kwiatów 2009” w XXVI edycji konkursu „Warszawa w kwiatach” organizowanego przez Prezydent Warszawy Hannę Gronkiewicz-Waltz. Obecnie (w 2013 roku) w domu tym mieści się również kilkanaście zakładów usługowych. Dom został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 10990, jednak w późniejszym okresie został z niego usunięty. Prezesem Zarządu Spółdzielni (KRS 0000056285) jest Andrzej Olbryś. Tablice pamiątkoweNa południowo-zachodnim narożniku budynku znajdują się 4 tablice pamiątkowe, poświęcone mieszkańcom kamienicy.
Tablice, w kolejności od lewej do prawej: Zobacz również
|
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 173 odsłony







