

Ulica 29 Listopada w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego Ujazdowa, biegnąca z załamaniem biegu od ul. Czerniakowskiej do ul. Szwoleżerów. HistoriaUlicę 29 Listopada wytyczono krótko po roku 1831, jako drogę dojazdową do koszar Grodzieńskiego Huzarskiego Pułku Lejb-Gwardii (pod dzisiejszym nr. 3b). Przeciwną stronę ulicy długo zajmowały należące do wojska pola uprawne; choć ulicę zwano wtedy Huzarską, nie była to nazwa oficjalna. Przed rokiem 1893 drewniane baraki koszarowe zaczęto zastępować zabudową murowaną; po odzyskaniu niepodległości zabudowania około roku 1925 przebudowano według projektu Kazimierza Tołłoczki na koszary Oddziału Przybocznego Prezydenta RP. W budynkach mieściły się koszary 1. Dywizjonu Artylerii Konnej im. gen. Józefa Bema. Nie były to jednak jedyne tego typu zabudowania w okolicy; kolejne formacje wojskowe chętnie lokowały się w pobliżu: koszary kirasjerskie wybudowano pomiędzy ulicą Łazienkowską a kanałem na osi Zamku Ujazdowskiego; koszary huzarskie, które dały początek ulicy, znajdowały się pomiędzy dzisiejszą 29 Listopada a ulicą Podchorążych; i kolejne – koszary ułańskie: pomiędzy kanałem na osi Zamku Ujazdowskiego a ulicą Szwoleżerów. W latach 1902-04 wzniesiono przy ulicy cerkiew pw. św. Olgi, służącą żołnierzom pułków huzarskich i ułańskich; obok niej w roku 1911 wzniesiono pomnik gen. Michaiła Dmitriewicza Skobielewa. Wraz z przebudową ulicy Huzarskiej nadano obecną nazwę, nawiązującą do tzw. Nocy Listopadowej – zbrojnego wystąpienia słuchaczy Szkoły Podchorążych w nocy z 29 na 30 listopada 1830 r., które stało się zarzewiem powstania listopadowego – w Wojsku Polskim na pamiątkę tych wydarzeń 29 listopada obchodzony jest Dzień Podchorążego. W okresie międzywojennym wyburzono też cerkiew pw. św. Olgi oraz pomnik gen. Skobielewa. Do roku 1939 cała zabudowa nadal służyła potrzebom wojska; domy wojskowe dla podoficerów wystawił tu Fundusz Kwaterunku Wojskowego. Zniszczenie części pawilonów koszarowych przyniósł rok 1944; ich wypalone relikty rozebrano w okresie powojennym. Szczęśliwie ocalały pozostałe zabudowania kompleksu, tworzące dziś kompletną zabudowę nieparzystej pierzei ulicy; oszpecono je jednak nadbudową dodatkowej kondygnacji w roku 2005. Ważniejsze obiekty
|