

Ulica Juliana Tuwima w Łodzi – łódzka śródmiejska ulica o długości ok. 2,4 km, licząca 102 numery parzyste i 99 nieparzystych, krzyżująca się z 10 ulicami, posiadająca status drogi powiatowej, rozpoczynająca się od ul. Piotrkowskiej jako przedłużenie ul. Andrzeja Struga, w Delegaturze Śródmieście i kończąca się ślepo, na wysokości parku 3 Maja, w Delegaturze Widzew. W 2013 roku przeszła gruntowny remont, podczas którego odnowiono starą kostkę granitową, oraz wymontowano stare tory tramwajowe (zabytkowa ich część pozostała na odcinku ulicy Struga). NazewnictwoJest jedną z najstarszych ulic w mieście, bowiem wytyczono ją już w 1823. Ponieważ stanowiła drogę dojazdową do ówczesnej puszczy łódzkiej (której reliktem jest dziś Park 3 Maja), skąd pozyskiwano drewno, nazwano ją Przechodem, a od 1826 Przejazdem. Drogą powrotną do miasta była wówczas równoległa do Przejazdu ul. Nawrot. (Obecnie obie te ulice są jednokierunkowe, jednak kierunek ruchu jest odwrotny do historycznego – ulicą Tuwima jeździ się od Parku 3 Maja ku śródmieściu, zaś Nawrot wyprowadza z centrum miasta ku byłym peryferiom.) W latach 1915-1918 miała niemiecką nazwę Meisterhausstrasse. Po odzyskaniu niepodległości do czasów okupacji znów jako Przejazd. Podczas II wojny światowej od 1940 ponownie nazwana Meisterhausstrasse. Od 1945 do 1947 jako ul. Ignacego Daszyńskiego, następnie do 1954 znów pod pamiętającą początki Łodzi przemysłowej nazwą Przejazd. W 1954 przemianowana na ul. Juliana Tuwima, która to nazwa zachowała się do dziś. Obiekty położone w okolicy ulicy J. Tuwima
|