

Ulica doktora Stefana Kopcińskiego w Łodzi - łódzka ulica, będąca jedną z ważniejszych arterii komunikacyjnych w mieście, o długości niespełna 2 km, posiadająca 60 numerów parzystych i 93 nieparzyste, stanowiąca fragment drogi krajowej nr 14. NazewnictwoNa planach miasta z II połowy XIX w. w miejscu dzisiejszej ul. Kopcińskiego widnieje ul. Zagajnikowa oraz ul. Podzagajnikowa (lub Podzagajna). W latach 1915-1918 oficjalnie zwana jako An der Schonung (choć nazwa ta w niemieckich publikacjach funkcjonowała już w 1893). W 1918 otrzymała polską nazwę - Zagajnikowa I. W 1936 nazwana ulicą dr. Stefana Kopcińskiego. W czasie okupacji (w latach 1940-1945) znów pod niemiecką nazwą - Wilhelm Gustloff Strasse. Po II wojnie światowej przywrócono wcześniejszą nazwę, która zachowała się do dziś. CharakterystykaUlica Kopcińskiego rozpoczyna się od Ronda Solidarności (dawniej Ronda Ludwika Waryńskiego) jako przedłużenie al. Grzegorza Palki (dawniej początkowego fragmentu ul. Strykowskiej). Biegnie południkowo w stronę południową. Posiada dwie jezdnie o bitumicznych nawierzchniach, przedzielone pasem zieleni (na którym, na odcinku pomiędzy ul. Narutowicza i al. Piłsudskiego, znajdują się tory tramwajowe). Krzyżuje się z 5 ulicami. Na wysokości ok. 1,1 - 1,3 km od swego początku poprowadzona jest wiaduktem nad torami linii kolejowych nr 17 i 458 i nad ul. J. Tuwima. Kończy się skrzyżowaniem z al. marsz. Józefa Piłsudskiego. Na przedłużeniu ul. Kopcińskiego występuje al. marsz. Edwarda Śmigłego-Rydza. Przy ul. Kopcińskiego znajduje się wiele instytucji i obiektów użyteczności publicznej, m.in.:
|