Plac Politechniki

Plac Politechniki – plac w Śródmieściu Warszawy.

Zbiegają się tutaj ulice:

• Nowowiejska
• Noakowskiego
• Lwowska
• Jana i Jędrzeja Śniadeckich
• Polna

Ze względu na małą szerokość tych ulic, tylko ulice Polna i Nowowiejska (po zachodniej części placu) mają charakter dwukierunkowy. Ulice Noakowskiego, Nowowiejska (ze strony wschodniej) oraz Śniadeckich wyłącznie doprowadzają ruch do placu, zaś Lwowska wyłącznie go wyprowadza.

Plac Politechniki – plac w Śródmieściu Warszawy.

Zbiegają się tutaj ulice:

• Nowowiejska
• Noakowskiego
• Lwowska
• Jana i Jędrzeja Śniadeckich
• Polna

Ze względu na małą szerokość tych ulic, tylko ulice Polna i Nowowiejska (po zachodniej części placu) mają charakter dwukierunkowy. Ulice Noakowskiego, Nowowiejska (ze strony wschodniej) oraz Śniadeckich wyłącznie doprowadzają ruch do placu, zaś Lwowska wyłącznie go wyprowadza.

Układ

Plac Politechniki zachował w dużej mierze kształt XVIII-wiecznego placu gwiaździstego. W większości jego otoczenia, przede wszystkim po północnej stronie przecinającej go ulicy Nowowiejskiej znajduje się ścisła zabudowa wielkomiejska, z nieco cofniętą sylwetką głównego gmachu Politechniki Warszawskiej. Po południowej stronie tej ulicy znajduje się skwer i cofnięte budynki Politechniki.

Główną ulicą i osią placu jest ulica Nowowiejska, wzdłuż której biegnie linia tramwajowa.

Historia

Plac ukształtowany został w ramach tzw. założenia Ujazdowskiego oraz osi stanisławowskiej. Zaplanowano go pod koniec lat 60. XVIII wieku razem z dwoma innymi placami (Na Rozdrożu i Zbawiciela) wzdłuż tzw. Drogi Wolskiej (Królewskiej). Ze względu na przebiegające krawędzią placu wały miejskie (wzdłuż ob. ulicy Polnej) plac posiadał gwiaździsty charakter tylko w swojej północnej części, co widoczne jest do dzisiaj. W drugiej połowie XIX i na początku XX wieku otoczyła go zabudowa wielkomiejska, którą zwieńczył gmach główny Politechniki Warszawskiej. W czasie ostatniej wojny część zabudowy uległa zniszczeniu. W okresie powojennym budowa nowych budynków niezwiązanych z założeniem placu naruszyła jego założenie i układ.

W okresie PRL nosił nazwę placu Jedności Robotniczej, co wiązało się z faktem, że w gmachu Politechniki miał miejsce kongres zjednoczeniowy PPR i PPS.

Otoczenie

Najważniejszym budynkiem przy placu jest zabytkowy, eklektyczny gmach Politechniki Warszawskiej (pl. Politechniki 1) z lat 1899-1901, zaprojektowany przez Stefana Szyllera. Budynek uzupełnia placyk położony przed wejściem, odgraniczony od reszty placu murem.