Ulica Stanisława Noakowskiego

Stanisława Noakowskiego – to ulica w Śródmieściu Warszawy.

Stanisława Noakowskiego – to ulica w Śródmieściu Warszawy.

Przebieg

Ulica Noakowskiego biegnie od ulicy Koszykowej do placu Politechniki. Jej dalszy ciąg w kierunku północnym stanowi ulica Emilii Plater, zaś południowym – ulica Polna.

Ulica jest w całym swoim ciągu jednokierunkowa – ruch kołowy jest możliwy wyłącznie w stronę placu Politechniki.

Historia

Historycznie ulica Noakowskiego jest częścią ciągu ulicy Polnej, ciągnącej się od XVIII wieku wzdłuż wałów miejskich. Przez wiele lat wyznaczała ona granicę miasta; jest to do dzisiaj widoczne, gdy porówna się typ zabudowy po obu stronach ulicy. Włączona w skład wielkiego założenia urbanistycznego, tzn. osi stanisławowskiej, stała się jedną z ulic odchodzących od gwiaździstego placu Politechniki.

Na przełomie wieków XIX i XX po jej zachodniej stronie powstał kampus Politechniki Warszawskiej z wieloma cennymi i interesującymi budynkami. Z kolei strona wschodnia zapełniła się w początku wieku nowoczesnymi kamienicami, które w dużej mierze przetrwały okres wojny, mimo czynionych wysiłków ich zniszczenia w okresie po powstaniu warszawskim.

Obecna nazwa została nadana w roku 1930; upamiętnia cenionego wykładowcę Politechniki, profesora Stanisława Noakowskiego.

Otoczenie

• Kreślarnia Politechniki Warszawskiej – ul. Koszykowa 75 / róg Noakowskiego
• gmach Wydziału Chemicznego Politechniki – ul. Noakowskiego 3
• kamienica Rubinlichta – ul. Noakowskiego 4
• zabytkowe kamienice – ul. Noakowskiego 10 (1913), 12 (1912)
• Centrum Kształcenia Ustawicznego nr. 1 – ul Noakowskiego 6 - dawniej siedziba Gimnazjum im. Stanisława Staszica

Ciekawostki

• W podwórzu, oraz w lokalach kamienicy przy ul. Noakowskiego 12 kręcono sceny do filmu Lejdis
• W podwórzach kamienic przy ul. Noakowskiego 10 Robert Gliński nakręcił film Niedzielne igraszki
• Przy ul. Noakowskiego 16 w pierwszych miesiącach okupacji mieszkał Janusz Kusociński, co potwierdza pamiątkowa tablica.