Ulica Emilii Plater

Przewodnik
Mapa
Atrakcje

Ulica Emilii Plater – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia o długości ok. 1,2 km.

Ulica zaczyna swój bieg od skrzyżowania z Koszykową i kierując się na północ przecina kolejno z obu stron ulice: Wilczą, Hożą, Wspólną, Nowogrodzką, al. Jerozolimskie oraz Świętokrzyską. Kończy swój bieg wpadając w Twardą.

Czytaj dalej

”

Ulica Emilii Plater – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia o długości ok. 1,2 km.

Historia

Powstała ok. 1872 w związku z rozplanowywaniem obszaru leżącego w granicach ulic: Marszałkowskiej, Koszykowej i al. Jerozolimskich. Utworzono ją na mocy uchwały Komitetu Regulacyjnego miasta Warszawy. W 1881 podniesiono jej poziom. Zabudowana była w większości kamienicami czynszowymi autorstwa architekta A. Wayde'a. Na odcinku od ulicy Wspólnej do Nowogrodzkiej biegła między Cmentarzem Świętokrzyskim, po którym została kaplica św. Barbary oraz wmurowana w ścianę płyta nagrobna (późniejszy cmentarz kościoła św. Piotra i Pawła), i Ogrodem Pomologicznym (obecnie na tym terenie znajduje się m.in. wieżowiec Oxford Tower).

Od momentu powstania do 1917 ulica nosiła nazwę Leopoldyny od imienia żony ówczesnego prezydenta Warszawy Kaliksta Witkowskiego. W 1916 nazwę ulicy zmieniono, a na jej nową patronkę wybrano Emilię Plater.

Podczas II wojny światowej zabudowa ulicy została częściowo zniszczona.

Na początku XX wieku obecna ulica Emilii Plater była małą uliczką łączącą Koszykową z al. Jerozolimskimi. Po wybudowaniu Pałacu Kultury i Nauki i przebudowie Dworca Warszawa-Śródmieście Emilii Plater została poszerzona i przebudowana. W 1954 ulicę przedłużono w kierunku północnym do Twardej.

W latach 2009-2010 ulica na odcinku pomiędzy Alejami Jerozolimskimi i ulicą Świętokrzyską została wyremontowana.

Ważniejsze zabytki i obiekty

Kościół św. Piotra i Pawła (róg ulicy Wspólnej i Emilii Plater) – powstał po II wojnie światowej wg projektu Stanisława Marzyńskiego, wcześniej w tym miejscu znajdowała się neoromańska świątynia z II połowy XIX wieku, którą w 1944 wysadzili Niemcy. Na jego terenie znajdują się neoromańskie stacje drogi krzyżowej, które są ustawione wokół ogrodzenia cmentarza i figura Chrystusa z nierządnicą z 1897, której fundatorka była Róża Michalska;
ul. Emilii Plater 9 – kamienica, na której znajduje się odrestaurowana reklama odlewni zakładu aparatów miedzianych Adolfa Witta. Dwujęzyczna reklama (w języku polskim i rosyjskim) umieszczona jest na ścianie szczytowej budynku. Pochodzi ona z czasów zaboru rosyjskiego. Fabryka znajduje się nieopodal. Zachował się również jej komin z inicjałem Witta;
ul. Emilii Plater 14 – w podwórku kamienicy znajduje się figura Matki Boskiej powstała w czasie okupacji (ok. 1944). Takie kapliczki są częstym widokiem w Śródmieściu. Powstały w okresie gdy warszawiaków obowiązywała godzina policyjna, której nieprzestrzeganie groziło śmiercią;
ul. Emilii Plater 15 – Centrum Inicjatyw Społecznych "Czarna Emilka";
ul. Emilii Plater 18 – kamienica, w której znajdowała się wcześniej klinika rządowa. 18 czerwca 1969 doszło w niej do wypadku. Z czwartego piętra wypadł Jerzy Zawieyski (polityk i pisarz). Do publicznej wiadomości podano, że zmarł on po długiej chorobie. Pojawiły się wówczas przypuszczenia, że Zawieyski, który wskutek wylewu był częściowo sparaliżowany, został zamordowany przez SB. Pisarz 10 kwietnia 1968 wygłosił w Sejmie mowę broniącą krytykowane przez władze koło „Znak”. Po tym wystąpieniu został odwołany z Rady Państwa, której był członkiem od 1957;
ul. Emilii Plater 21 – budynek projektowany w latach pięćdziesiątych dla Ministerstwa Komunikacji, później stanowiący część kliniki rządowej, w którym obecnie mieści się przychodnia Instytutu Geriatrii. Położony po przeciwnej stronie ulicy budynek nr 18 został przekazany zakonowi żeńskiemu, sprzedany prywatnej firmie i przestał należeć do Służby Zdrowia;
ul. Emilii Plater 25 – kamienica z odnowioną fasadą, na której znajduje się przedwojenna figura lwa szykującego się do skoku. Zlokalizowane jest w niej m.in. Przedszkole nr 34 "U Cioci Emilki";
ul. Emilii Plater 29 – IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej;
ul. Emilii Plater 31 – Gimnazjum nr 43 im. Wojska Polskiego (dawna siedziba Szkoły Podstawowej nr 171 im. Wojska Polskiego);
ul. Emilii Plater 36 – wielofunkcyjny budynek mieszkalny wybudowany w 1958. Jest połączony z dwoma budynkami – od południa przy ul. Świętokrzyskiej nr 32 i od północy Twardej nr 1 tworząc klamrę budynków na odcinku północnym ul. Emilii Plater. Obiekt jest ostatnim budynkiem o numerze parzystym położonym przy tej ulicy.
ul. Emilii Plater 49 – Hotel InterContinental;
ul. Emilii Plater 53 – Warszawskie Centrum Finansowe (Warsaw Financial Center) wraz z przedstawicielstwami Banku Światowego, Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, Koreańskiej Agencji Promocji Handlu i Inwestycji KOTRA, siedzibą Amerykańskiej Izby Handlowej w Polsce, Tajskiego Centrum Handlowego, Biura Gospodarczego i Kulturalnego Tajpej;
po zachodniej stronie ulicy znajduje się osiedle mieszkaniowe Emilia;

Ciekawostki

W północnej części ulicy znajdują się dwa przejścia dla pieszych w formie klawiatury fortepianu. Powstały w 2010 w ramach obchodów Roku Chopinowskiego. Nietypowe przejścia mają przypominać turystom i mieszkańcom o tym, że Warszawa jest miastem, w którym przez 20 lat mieszkał i tworzył Fryderyk Chopin.

Komunikacja

Ulica Emilii Plater stanowi arterię komunikacyjną. Maję na niej swoje przystanki zarówno autobusy komunikacji prywatnej jak i Miejskich Zakładów Autobusowych. Kursują nią linie autobusowe takie jak m.in.: 102, 119, 131, 160, 500, 502, 504, 505, 507, 510, 514, 519, 525 i 700 oraz wszystkie linie nocne.